" ေ၀ဟင္ကို .. မင္းအခုထိ မၿပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ။ "
အခန္းျပင္ဖက္က ကိုေလး၏ခပ္စြာစြာအသံကိုၾကားေတာ့ ေ၀ဟင္ ပုဆိုးကိုကမန္းကတမ္း၀တ္ၿပီး ခါးပတ္ႀကိဳးကို ယူကာ အေဆာတလွ်င္ ထြက္လာလုိက္သည္ ။ ဧည့္ခန္းျပင္ဖက္က မွန္ေရွ႕မွာ ျမန္မာ၀တ္စံုနဲ႕ သားသားနားနားနဲ႕ ရပ္ေနတဲ့ ကိုေလးကို ျမင္ေတာ့ ေ၀ဟင္ တခဏ ေငးေမာသြားသည္ ။ အသက္ႀကီးေပမယ့္ မပ်က္စီးတဲ့ထဲ ကိုေလးက ထိပ္ဆံုးက ပါႏိုင္သည္ ။
" ၿပီးၿပီ ကိုေလး .. သြားၾကရေအာင္ ။ "
" ၿပီးၿပီ ဆိုၿပီး မင္းပံုစံက ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ။ ဒီအရြယ္ထိေရာက္ေနၿပီ ပုဆိုးကို ဘယ္လို၀တ္ရမွန္း မသိဘူးလား "
ဘုရားသြားၾကမယ္ဆိုလုိ႕ ေ၀ဟင္က ကိုေလးနဲ႕ လိုက္ဖက္ေအာင္ ရွပ္အျဖဴနဲ႕ ကခ်င္ပုဆိုးေလး ၀တ္မယ္လုိ႕ စိတ္ကူးထားခ့ဲမိသည္ ။ သို႕ေသာ္ သူက ပုဆိုး၀တ္ေနၾကမဟုတ္လုိ႕ ပံုစံက နည္းနည္းေလး မေသမသပ္ျဖစ္သြားတာကို ကိုေလးက ဆူဖို႕ႀကံေနျပန္ၿပီ ။ တစ္ခါတေလ ကိုေလးကို သူခ်စ္တဲ့ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္လုိ႕ မျမင္ဘဲ ေမြးသမိခင္လုိ႕ ျမင္မိေတာ့မယ္ ။ ကိုေလးဟာ ရုပ္ေလးနဲ႕မွမလိုက္ ပူညံပူညံ ေတာ္ေတာ္ေလး လုပ္တတ္သည္ ။
" မကြ်တ္က်ရေလေအာင္ အျပင္ဖက္ကေန ခါးပတ္ပတ္ထားလိုက္မယ္ေလ ကိုေလး ။ "
ေ၀ဟင္က သူ႕လက္ထဲက ခါးပတ္ကို ေျမွာက္ျပေတာ့ ကိုေလးက သူ႕ကို ဘူၾကည့္ၾကည့္လာၿပီး အနားတိုးကပ္လာသည္ ။
" ပုဆိုးကို ဘယ္လို၀တ္ရမလဲ ငါမင္းကို သင္ေပးမယ္ ။ ေသခ်ာေလး ၾကည့္ထား ။ "
" ရပါတယ္ ကိုေလး ။ ကြ်န္ေတာ့္ဘာကြ်န္ေတာ္ အဆင္ေျပသလို ၾကည့္လုပ္လုိက္မယ္ ။ "
" က်စ္ .... "
ေ၀ဟင္က အတြန္႕တက္ခ်င္ေပမယ့္ ကိုေလးရဲ႕ က်စ္ စုတ္သပ္သံတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ၿငိမ္က်သြားၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္လို သူ႕ရဲ႕ လက္ကို ေျမွာက္ထားေပးလိုက္သည္ ။ ကိုေလးဟာ သူ႕အနားတိုးကပ္လာရင္း ပုဆိုးကိုေသခ်ာေလး စည္းေပးေနစဥ္ သူကေတာ့ ေခြ်းေတြျပန္လုိ႕ ။ ကိုေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာက သူနဲ႕အရမ္းနီးတဲ့ အကြာအေ၀းမွာရွိေနလို႕ ေ၀ဟင္ အသက္ကိုေအာင့္ထားရင္း ဖ်စ္ညစ္ကာ ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္သည္ ။
