İki İnsan Tek Kader
Birisi cesur ve savaşçı bir Gryffindor, diğeri ise zeki ve hırslı bir Slytherin. Bu iki farklı insanın hiç beklemedikleri bir anda kaderleri birleşirse ne olur? Savaş? Ölüm?
*Hikayem altıncı sınıftan başlayacak ve kitap ve filmd...
Güneşin ilk ışıkları perdenin arasından süzülerek gözlerime ulaştığında uyanmak zorunda kalmıştım. Ron'un neden cam kenarında yatmam için bu kadar ısrar ettiğini de böylece anlamış olmuştum. Üzerimdeki yorganı kenara attım ve yatakta oturur pozisyona geçip gerildim. Duvar kenarında yatan Ron'a baktığımda huzurla uyuduğunu gördüm. Onu uyandırıp öc almak cazip geliyordu ama bunu yapmadım ve terliklerimi ayaklarıma geçirip banyoya girdim. Sıcak bir duş alıp banyodan çıktığım sırada kapının hemen önündeki Ginny ile çarpışmıştık. "Günaydın Gin." "Günaydın Harry." deyip banyoya girdiğinde arkasından baktım. İki sene önce benden hoşlanan kızdan eser kalmamıştı, ki bu iyi bir şeydi çünkü onu kardeşim olarak görüyordum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Giyinmek için odaya geri döndüğümde Ron'un hala uyuduğunu gördüm. Hızla üzerimi giyip gözlüğümü taktım ve eşyalarımı valizime yerleştirdim. Ama odadan çıkmadan önce yapmam gereken bir şey vardı. Büyülü saati iki dakika sonrasına kurdum ve Ron'un yastığının yanına koydum, artık hazırdım. Odadan çıktığımda yan odadan çıkan Hermione'ye gülümsedim ve elinden tutup aşağıya koşmaya başladım. "Harry, ne yapıyorsun?" "Yaklaşık bir buçuk dakika sonra anlarsın." dediğimde şaşkınca bana bakıyordu. Birlikte salona indiğimizde onu serbest bıraktım ve birlikte mutfağa geçtik. Bayan Weasley ocakta sosis kızartırken bize gülümsedi.
"Günaydın çocuklar." "Günaydın Bayan Weasley." dediğimde ikimize de masayı gösterdi. "Hadi oturun bakalım, geç kalmak istemeyiz. Ron kalkmadı mı?" dediği sırada çatıdan ilk önce saatin çığlığı ardından da Ron'un küfürleri duyuldu. Bay ve Bayan Weasley anlamamış gözlerle merdivene bakarken Fred ve Geeorge bana sırıtarak bakıp göz kırpıyorlardı. E sonuçta bu onların icadıydı. Ve Hermione, o bana onaylamayan bakışlar atıyordu. Ron mavi pijamalarıyla mutfağa girdiğinde hepimiz gülmeye başlamıştık. O bana öfkeyle bakarken mutfağa Ginny girdi. "Saçlarına ne oldu böyle?" diye sorduğunda hepimiz yine gülmeye başlamıştık. Çünkü turuncu saçları öyle bir havaya kalkmıştı ki kafası portakala benziyordu. Ron tam bana doğru atılacakken Bayan Weasley onu durdurdu.
"Hemen odana çıkıp kendine çekidüzen ver ve aşağıya in Ronald, trene geç kalmak istemezsiniz." dediğinde Ron onu "Tamam anne." diyerek onayladı ve bana döndü. Ağzını oynatarak 'Okulda görüşeceğiz.' dediğinde ben hala gülüyordum. Biz kahvaltımızın ortasına geldiğimizde Ron ancak gelebilmişti. Hızla masadaki yerini alıp kahvaltısına başladığındaysa çoktan bize yetişmişti. Herkes neşeyle kahvaltısını yaparken Bay Weasley'nin yalancı öksürüğü masadaki konuşmaları bölmüştü. Hepimiz ona döndüğümüzde ise boğazını temizleyip konuşmaya başladı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
