15.Bölüm- Büyücülük Okulları -

211 8 22
                                    

Luna'nın Ağızından

Ormanın içine cisimlendiğimizde bizi ilk karşılayan sağanak yağmurdu. Yağmur Ormanları adının hakkını veriyordu. Ben broşu tekrar mendile sarıp cebime koyarken Neville elimi sıkıca tutup diğer eliyle ilerde bir noktayı gösterdi. "Orada bir şey gördüm sanırım." dediğinde ikimizde asalarımızı çekmiştik. Yavaş adımlarla o tarafa ilerlediğimizde hızla bir ağacın arkasına saklandık. Açık yeşil cüppe giyen iki çocuk bir ağacın dibindeki bir şeye bakıyorlardı. Buradan çok anlaşılmıyordu ama sanırım bir çeşit çiçekti. Çocuklar tam çiçeğe uzanacakları sırada Neville bir anda ağacın arkasından fırladı ve "Hayır!" diye bağırdı. Ne yaptığını anlamasam da bende arkasından gittim. Çocuklar asalarını çekmiş titreyen elleriyle bize doğrultuyorlardı. 

Aralarından sarışın olanı "Siz kimsiniz bilmiyorum ama hemen uzaklaşın

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Aralarından sarışın olanı "Siz kimsiniz bilmiyorum ama hemen uzaklaşın." dediğinde Neville asasını indirdi ve bana da indirmemi belirten bir bakış attı. İstediğini yapıp asamı indirdiğimde O çocuklara bakarak konuşmaya başlamıştı. "Biz kötü değiliz. Az önce dokunacağın bitki oldukça zehirlidir ve seni saniyeler içinde öldürebilir. Bunu engellemek istemiştim sadece?" dediğinde iki çocukta şaşkınca birbirlerine bakıyorlardı. Neville'e dönüp "Sen bitkilerden anlar mısın?" diye sorduklarında istemeden gülmüştüm. "O Hogwarts'ın en iyi bitkibilim bilen öğrencisidir." diyerek sevgilimi övdüğümde Neville her zamanki gibi kızarmıştı. Çocuklar ise şaşkınca "Siz Hogwarts öğrencileri misiniz?" diye sorduğunda ikimizde gururla başımızı sallamıştık. Siyah saçlı olanı "Vay be!" dediğinde ikimiz de gülmüştük. 

"Buraya okulunuzda eğiti..." derken iki çocukta "Kaipera!" diye bağırdığında cümlem yarım kalmıştı. Biz  daha ne olduğunu anlamadan biri benim diğeri Neville'ın elini tutup koşmaya başlamıştı. Onların arkasından hızla sürüklenirken bir yandan da arkama döndüm. İki tane köpeğe benzeyen ama kesinlikle köpek olmayan canlı dillerini çıkartarak arkamızdan koşuyorlardı. Bir anda bir kalkandan geçtiğimizde çocuklar durmuştu. Kaipera dedikleri şeyler ise kalkana çarpmıştı. Bize değişik yüzler yapıp kıkırdıyorlardı. Sonunda kalkanı geçemeyeceklerini anlayıp  tekrar ormana döndüklerinde arkama döndüm. Karşımda kare yapısıyla ve altın taşlardan yapılmış duvarlarıyla Castelobruxo Büyücülük Okulu duruyordu. 

 

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir Hansy HikayesiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin