The Billionaire's Possession

Chapter 26

"Mom? Bakit kayo sumigaw?"

Nag-aalalang tanong ni Ate ng biglang napasigaw si Mommy sa pagtatanong niya.

"Katherine? Darling, what's wrong?" Agad na hawak ni Daddy kay Mommy na mukhang anumang sandali ay maaring mabuwal.

"Naya? Anong nangyari?" Baling ni Ate sakin ng makitang umiiyak pa rin si Nath na nakatingin kay Mommy.

Hindi ako makasagot. Hindi ko alam kung paano ko siya sasagutin. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ang nangyari. Hindi ko alam!

"K-kasi...—"

"Tell them the truth, Ate Naya." Putol ni Nathan sa sasabihin ko sana. "There's no use of lying. Malalaman naman rin nila. Sabihin niyo na ngayun."

"Alam mo?" Shock na tanong ni Ate kay Nathan.

Napatingin pati si Mommy at Daddy kay Nathan.

"Narinig ko lang sila. Alam rin naman ni Kuya." Nathan shrugged.

Bumaling ang tingin nila kay Kuya Rave na nakatingin sakin.

"It's not my place to tell. Ask Nathalie." Parang walang paki na sabi ni Kuya.

Pakiramdam ko rin kasi naiipit siya sa amin ni Nath noon. He loves me. Alam ko yun. And he loves Nath as much as I do.

"I'm sorry." Umiiyak na sabi ni Nath habang nakatingin kina Mommy. "Please Kuya, hindi ko kayang sabihin."

Lumapit si Kuya kay Nath at niyakap niya.

I feel guilty.

Naiiyak ako. Sumalakay lahat ng takot at sakit sa katawan ko pagapang sa puso ko.

Hindi ako makahinga sa takot. Parang pinipiga ang puso ko sa sakit. Nagiguilty ako.

Ako talaga ang may kasalanan nito.

Bumagsak ang mga luha ko ng wala sa oras.

"I'm sorry. This is all my fault. I'm really sorry. Hindi ko sinasadyang sirain kayo."

Patakbo akong umalis sa kwarto at bumaba sa hagdanan palabas ng bahay.

"Nayumi!" Narinig kung tawag ni Ate.

"Ate!" Tumatakbong habol sakin ni Nathan.

Hindi ako makahinga. I need to get out to breath. I need to breath. Para akong mamamatay sa guilt na nararamdaman ko.

"Ate, sandali lang!" Tumatakbo ako papunta sa gate.

"Ma'am? Ma'am Naya, San po kayo pupunta?" Sigaw ng guard ng makalabas ako sa gate na umiiyak.

Bakit?

Bakit ang sakit?

Bakit natatakot ako?

Bakit nagiguilty ako?

Bakit pakiramdam ko kasalanan ko?

Bakit parang kasalanan ko?

Bakit kasalanan ko?

Bakit ako?!

Patuloy sa pagpatak ang mga luha ko.

My vision's blurred. I can't see clearly because of the tears.

I feel so burdened. Hurt and upset.

Hindi ko naman kasi kasalanan!

Sana pala hindi nalang ako nakita. Sana pala hindi ko nalang nalaman ang totoo. At kung hindi pa mas masakit, sana namatay nalang talaga ako.