Cat Boy ° jikook & kookmin °

7.bölüm

Min hi ayağa kalktı ve yoongi'nin yanına yattı.

Sanırım gitme zamanım gelmişti.
Bizimkiler muhtemelen seslerden anladığım kadarıyla hâlâ film izliyorlardı.
Jimin'i kafesine koyup elime aldım.
bizimkilerin film izlediği odaya doğru ilerledim, kapıya gelince kapıyı yavaşça araladım ve içeri seslendim.

"Hey ben eve gidiyorum görüşürüz -jk"

"Kanka daha sen geleli bir saat bile olmadı niye gidiyosun ya! -Wonho"

"Biraz uykum geldi. Bu arada Min hi ve yoongi uyudular. -jk"

"İyi ne yapalım görüşürüz kanka -Wonho"

Wonho ile birlikte diğerleride bana elveda edip filmlerini izlemeye koyuldular.

Merdivenlerden indim ordanda da kapıya ilerledim, dışarı çıktım ve bahçeye bıraktığım arabama ilerledim.

Jimin'i yan koltuğa koydum bitkin bir halde evin yolunu tutum.

Eve vardığımda garip bir şekilde evin ışıkları açıktı.
Garipti çünkü annem uzun bir süreliğine iş için evde değildi ve babamda dün akşam, "yarın evde olmam" demişti.

Jimin'i de alıp eve doğru ilerledim eve doğru ilerlerken aklıma evin ışıklarını açık unutma ihtimalim geldi.
Belki çıkarken ışıkları kapatmayı unutmuş olabilirdim, bu fikirle birlikte içimdeki tedirginlik azaldı.

Kapıyı açtıktan sonra jimin'i kafesiyle bir köşeye bıraktım ve kapıyı kitledim.

İçerde keskin bir alkol kokusu vardı, o an ışıkları açık bırakanın ben olmadığı anladım.

Muhtemelen babam eve alkollü bir şekilde gelmişti ve evin tüm ışıklarını açık unutmuştu.
Jimin'i kafesinden çıkardım ve kucağıma alıp mutfağa ilerledim mutfaktan bir bardak su alıp jiminle birlikte odama gitmek için merdivenlere ilerledim.

Merdivenleri çıkarken babamın odasından gelen tıkırtı sesleri ile irkildim ebeveyn odası ve benim odam karşı karşıyaydı ve kendi odamın kapısına gelince, babamın odasından garip sesler geldiğini duydum.
Mırıltı gibi... Hayır hayır...
Bu sanki... İnleme sesleri gibi...

Ne? Bu sesler inleme sesleriydi.
Bir anda aklıma annemin evde olmadığı gerçeği dank etti.
Hayır... Hayır sanmıyorum yanlış duymuş olmalıyım diyerek kafamdaki karışık düşünceleri bastırmaya çalıştım ve yine tam odamın kapısını açacak iken o sesleri duydum.

Aaa! Aaaahh! Y-yavaş ol hayatımmmhhh...

Ani bir hareketle jimin'i ve su bardağını yere bırakıp, babamın kapısını açtım...

"Hayatım odaya girerken kapıyı kitlemeni söylemiştim."

Tanımadığım bu kadının sesi kulaklarımda yankılanmaya başladı.

"Jungkook oğlum açıklaya bilirim. -jk babası"

Açıklaya bilirim? Neyi açıklaya bilirsin? Neyi ? Tüm bu iğrenç sahne...

"Jungkook oğlum!! -jk babası"

Uyandığımda kolumda bir serum ve üstümde beyaz hastane giysileri ile karşılaştım.

Açılan kapı sesi ile irkildim.

"Oğlum... iyi misin? -jk annesi"

Anneme kafamı döndüm ve boş gözlerle ona doğru bakmaya başladım, aklımda çok fazla cevapsız soru vardı ve bir an önce cevaplarını almak istiyordum.

"O nerde? -jk"

"Baban mı? -jk annesi"

"Hayır... O adam artık benim babam değil... -jk"

"Tatlım böyle söy- -jk annesi"

"Anne!! Sen o piçin yaptıklarını bilmiyorsun! -jk"

"Hayır... Biliyorum oğlum. -jk annesi"

"Peki neden bildiğin halde ondan baban diyerek bahsediyordun! -jk"

"Oğlum... -jk"

"Bana oğlum deme! Bana gerçekleri anlat bana bilmediğim herşeyi anlat! -jk"

Sesim tüm odada yankılanıyordu ama annem hâlâ sessiz bir şekilde bana bakıyordu.
Muhtemelen yıllarca baba dediğim o piç herif anneme de
O boş cümleyi kurmuştu "açıklaya bilirim..."

Gözlerim bir an sessizce oturan anneme kaydı...
Oda benim gibi şokta olmalıydı.
Fazla sert konuştuğumu anladım ve anneme gözlerimi dikip içten bir şekilde "özür dilerim..." dedim.

Annem anlamadığım bir nedenden dolayı sessizce ağlamaya başladı ve kısık bir şekilde söylediği o cümle, hastane odasının duvarlarında yankılandı
"Asıl ben özür dilerim... Herşey için..."

Arkadaşlar biliyorum bayadır yeni bölüm gelmiyor, köyde olduğum için internettim bitmişti...
Bu arada eğer beğendiyseniz oy verin lütfen...
Oy veren herkese şimdiden teşekkür ederim 🌸