Θηραμένης x Κριτίας One-Shots

●▬▬▬▬๑1๑▬▬▬▬▬●

"Μου κάνεις πλάκα,έτσι;"τον ρωτησε για αλλη μια φορά  ο μετριόφρων ολιγαρχικός με τον γνωστό, σαρκαστικό τόνο της φωνής του.

"Φυσικά και όχι, Θηραμένη, σε-"

"Μην τολμήσεις και το πεις αυτό Κριτία, γιατι δε θα διστάσω να σε δηλητηριάσω με κώνειο."

"Τόσο πολύ σε απωθεί το γεγονός ότι σε.."ο ψηλοτερος αντρας τον αγριοκοίταξε"ότι μου αρέσεις?"

Ο Θηραμένης τον κοιταξε με απεχθεια"Πριν λίγους μήνες θα έκανα τα πάντα για σένα, βασικά έκανα τα πάντα για σένα και συ μου φέρθηκες σαν δούλο. Δεν έχεις ιδέα τι τράβηξα για να διατάξουν οι Λακεδαιμονιοι την επιστροφή σας, την επιστροφη ΣΟΥ"

Ο Κριτίας έσμιξε τα φρύδια του μπερδεμένος"Δεν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μιλάς,εγώ ποτε δεν σου φερθηκα άσχημα"

Γέλασε τρανταχτά"Ποτέ δεν μου φέρθηκες άσχημα?Είσαι στα αλήθεια τόσο αφελής? Έχεις τρελαθεί Κριτία! Τα'χεις χάσει.. Σκοτώνεις τους πάντες είτε σου ειναι εμπόδιο είτε όχι, είτε είναι δημοκρατικοί είτε ολιγαρχικοί! Έχεις γίνει ασεβής, άδικος, βάναυσος, παράνομος, φανατικός και αιμοδιψής. Αγνοείς τις συμβουλές μου και τώρα με έχεις βάλει να δικαστώ"

Ο νεότερος άντρας δάγκωσε το κάτω χείλος του νευρικά"Όλα αυτά ήταν πάνω στο θυμό μου,δεν-"

Για άλλη μια φορά ο Θηραμένης τον διέκοψε "Πάνω στο θυμό σου? Λες ανοησίες και το ξέρουμε και οι δύο! Πάνω στον θυμό σου σκότωσες την Ξανθίππη την μοδίστρα και τον Ψαλμαχαρη τον πορνοβοσκό?'

Τα μάτια του Κριτία πλέον γυάλιζαν από θυμό"Μη με προκαλείς έτσι.Ξέρουμε και οι δύο τι μπορώ να κάνω αν θέλω"

Ο Θηραμένης χτύπησε το χέρι του πάνω στο τραπέζι και φώναξε "Κάντο τότε! Σε προκαλώ! Αύριο είναι η δίκη και ξέρουμε και οι δύο τι θα γίνει. Εμπρός λοιπόν."

''Με αναγκάζεις--"

"Δε σε αναγκάζω να κάνεις τίποτα! Μόνος σου τον διάλεξες αυτόν τον δρόμο!''

Ο Κριτίας κίνησε προς την πόρτα και με την φωνή να ακούγεται πνιχτή σχεδόν ψιθύρισε "Δεν ήθελα να τελειώσει έτσι"

Ο Θηραμένης τον κοίταξε στα μάτια και κούνησε το κεφάλι του αρνητικά "Εγώ πάντα το'ξερα  πως αυτή την κατάληξη θα είχαμε. Και κάτι μου λέει ότι κάπου μέσα σου το περίμενες και συ"Και αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που αντάλλαξαν χωρίς να τους ακούει κανένας, μες την σιγή της νύχτας περιτριγυρισμένοι από πέτρινους τοίχους, και κυριολεκτικά και μεταφορικά.

----

δε το πιστευω οτι αυτο το πραγμα μου πηρε ποση ωρα ffs 

ξεκινησαμε με δραμα αλλα θαχουμε πιο χαλαρα πραγματα στη συνεχεια (ή και όχι)

βαλτε αστερακι αν σας αρεσε ή αν δε σας άρεσε αλλά ειναι τόσο κακό που με λυπάστε