C h a t VKOOK-''|COMPLETE|

20

ꪶChatꫂ

31 دسامبر
11.20AM

Taehyung:
مکان رو یادته؟

Taehyung:
من منتطرتم

Taehyung:
من ده دقیقس که اینجا ایستادم

Taehyung:
میتونی زود تر بیای؟

11.25AM

Jungkook:
*خوندن*

__

11.45AM

Taehyung:
جانگ کوکی

Taehyung:
کجاییی؟

11.46AM

Jungkook:
*خوندن*

__

12.00AM

Taehyung:
جونگ کوکی-آه

Taehyung:
من از فحش دادن متنفرم ولی...

Taehyung:
من فاکینگ عصبانیم چون دوتا کلاس رو بخاطر تو از دست دادم

Jungkook:
*خوندن*

12.02AM

Taehyung:
متنفرم از اینکه اینو بگم...

Taehyung:
تو واقعن فاکینگ جدیی؟

Taehyung:
کدوم جهنمی هستی؟

Taehyung:
وای خدایا جونگ کوک

Taehyung:
من گفتم من به هیچ فاکینگی اهمیت نمیدم بعد تو

Jungkook:
*خوندن*
12.03AM

Taehyung:
بس کن از خوندن و جوابی بده

و همین.تهیونگ دیگه نمیتونست بیشتر بایسته.اون میدونست که این بدتریننن در رفتن از کلاس اصلی بود.جیمین به اون تکست کرد و اون میترسید که معلم برایه او غایبی رد کنه.ولی تهیونگ اصلن به این موضوع اهمیت نمیداد.

اون حس میکرد به او خیانت شده.

جانگ کوک وعده ملاقات به او داده بود،ولی بدون او؟
تکستاش رو میخوند و به او بیمحلی می کرد؟تهیونگ نمبتونست اینو قبول کنه.اون حس میکرد....عصبانیه.ولی این کلمه مناسب نبود.اون فقد ناامید شده بود.

با حس هایه مختلف تصمیم میگیره به عقب برگرده و به سمت کلاسش بره و اماده باشه تا با معلم الاغش سر کله بزنه و ساعاتی خسته کننده رو تو کلاس حبس باشه.اون در رو باز کرد،و به سمت طبقه پایین شرو به قدم زدن کرد،اون گوشیش رو خاموش کرد.اون دیگه اهمیت نمیداد اگر جونگ کوک چیزی براش بفرسته یا حتی بش زنگ بزنه.ذهنش مشغول بود و،صورتش از حسی خالی بود.اون به طرف پله آروم قدم برمیداشت.

صدایه انفجاری از طرف پله ها اومد;ممکن بود فردی سر خورده باشه یا چیزی افتاده باشه.ته ایونگ ابرویی بالا انداخت و تصمیم گرفت نگاهی بندازه.بعد از چند ثانیه ته هیونگ شخصی رو دید که رو زمین زانو زده.دقیقن چیزی که حدس زده بود،کسی سر خورده و افتاده.

او شنید که صدایی مثل هق هق از طرف پسر میومد،ته هیونگ جلویه پسر زانو زد و شونه هایه اون رو تو بغلش گرفت"تو،حالت خوبه؟"

پسر سرش رو بالا نیورد ولی با سرش تایید کرد.
ته هیونگ متوجه بانداژ کنار پایه راست پسر شد.

چشایه ته هیونگ با دیدن اون بانداژ گشاد شد.

"جانگ...جانگکوکی؟"اون با لرزش گفت.

با چشمایه اشکی،پسر اون پسری که جونگ کوک خطاب شده بود،سرش رو بالا برد،و به چشمایه هم زل زدن"هیونگ..."

"اوه خودایه من،جانگ کوکی،تو خوبی!؟،تو چطور میتونی این شکلی افتاده باشی؟؟پات،اوه خودایه...."ته هیونگ دردناک حرف میزد.اون به جونگ کوک کمک کرد که بشینه و خودش جفتش نشست.
جونگ کوک هنوز درد میکشید و هنوز هم اشکاش میریختن.
"هیونگ...منو ببخش...من دیر کرده بودم... برایه همین سعی کردم بدوم همه راه رو تا اینجا،و-و میدونستم تو الان عصبانی هستی...م-من ترسیدم..."و دوباره شروع کرد به اوم گریه کردن.

"من متاسفم..."صداش اروم و نجوا گونه بود.

ته هیونگ دستش رو شونه هایه بسر گریون گداشت و اون رو نزدیک کرد و تو بغل خودش انداخت"جانگ کوک،تو نمیدونی که من چقدر خوشحالم که بلخره تو رو ملاقت کردم،خیلی منتظر این لحظه بودم و الان واقعن خوشحالم"اون لبخندی زد.

"و میدونی تو تنها دوست من هستی که این همه دلفریبه.من نمیتونم لبخندم رو متوقف کنم و درباره این موضوع فکر نکنم"اون ادامه داد....

______
ب پایان رسید این داستان^^
خب....
اولین فیکی ک تمام کردم....
امیدوارم منتظرم بقیه کارام باشید...
متاسفم انقد دیر آپ کردم
چون خیلی استرس داشتم بد بشه....
برا همین....ساری در کل این چیز میزا^^
ممنون ک تا اینجا همراهم بودین :))))♡♡♡♡♡♡

Kim taemi
1398.6.21
19.00