Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Yok mu bu soruyu çözebilecek?"
Matematik hocasının sorusu üzerine herkes başka bir yere bakmaya başladı, ben de dahil. Masal'a yaklaşıp kaç dakika kaldığını sordum?
"Yirmi dakika kaldı kanka."
"Tamam."
Dakikayı öğrendikten sonra biraz denkleme göz gezdirdim. Yok, benlik değil. Hoca ayağa kalkarak "Böyle olmaz gençler listeden kaldıracağım mecbur." dedi. Matematikçi sözünü bitirir bitirmez sınıfta oluşan o gerilim hiçbir trafo veya elektrik tesislerinde oluşamayacağına yemin edebilirim.
O sıra Mete arkasına dönüp "Bize denk gelirse bittik, bu kadın çıramızı yakar." dedi. Cevap vereceğim sırada matematikçi bize bakarak "Ne oluyor orada? Mete neden arkanı dönüksün!?" dedi biraz sinirli bir tavırla. Mete aniden önüne dönüp "Kim? Ben mi hocam?" diye sordu.
"Sınıfta başka Mete olmadığına göre?"
"Şey, hocam. Soruyu Güneş çözmek istiyormuş da söylemeye çekiniyormuş."
Ne! Mete mal mısın ya!
"Güneş?"
Hoca bana şaşkın şaşkın baktığı sırada telefonu çaldı ve "Bir saniye." diyerek dışarı çıktı. Hemen Mete'yi dürtüp "Ne diyorsun sen ya? Ben sana öyle bir şey demedim!" diye çemkirdim.
"Ne yapayım? Yoksa beni kaldıracaktı."
"Banane ya kalkar çözerdin."
"Güneş seni affetmem için bir şart sunmuştum ya hatırlıyor musun?" diye sordu muzip bir sırıtışla.
"Eeee?"
"Hah, işte. Kalk ve denklemi çöz. Şart bu."
"Yuh ya! Ben böyle çıkar görmedim."
"Göremezsin. Benim gibi zekisi yok." dedi gömleğinin yakasını düzelterek. Ah be Mete. Yaktın beni.
Birkaç dakika sonra kapı açıldı ve hoca içeri girdi. Kalemi masaya bırakıp Mete'ye bakarak "Mete soru senindir. Çöz." dedi.
"Hocam neden ben? Güneş çözmek istiyor ama."
Hoca bana 'Öyle mi?' der gibi bakınca "Evet hocam." diyerek içim kan ağlaya ağlaya kalemi alıp tahtaya çıktım. Soruyla birkaç saniye bakıştıktan sonra bir şeyler sallamaya başladım. Kendimi sallamaya kaptırmıştım ki hoca beni "Kızım biraz anlatarak yapsana." diyerek uyardı.
"Eee. Şimdi iki karşıya gider."
"Neden?"
"Ee, şey. Çünkü bilinmeyenleri eşitliğin diğer tarafında bırakacağım. Sonra eksi olur. Eee. Bir saniye hocam, düşünüyorum."
Çaresizce sınıfa döndüm. Masal bana iki elini kocaman açmış bir şeyler gösteriyordu. Haa! Evet. Cevap on galiba. Anladım. Tahtaya tekrar dönüp cevabı on gelecek bir işlem salladım.
