Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Mete'nin Ağzından)
Gece gördüğüm kabusla birden uyandım. Hemen ışığı yaktım ve derin derin nefesler almaya başladım. O neydi lan? Ayağa kalkıp odamın içinde bir ileri bir geri yürümeye başladım. Ne biçim rüyaydı! Ellerimle yüzümü ovarak kendime gelmeye çalıştım. Masamın üzerindeki sürahiden bir bardak su doldurup içtim, ama etkisinden kurtulamıyorudum. Rüyamda Güneş ölmüştü ve ben onun ölü bedenini kefenliyordum. Sonra canlanıyor ve bana nefretini kusmaya başlıyordu.
Pencereden gelen bir sesle irkildim. Dikkatle pencereye bakmaya başladım, ama herhangi bir şey yoktu. Yavaş adımlarla pencereye yaklaştım ve dışarıyı izlemeye başladım. Hava yarı karanlıktı ama yine de bir şey görünmüyordu.
Telefonumu alıp saate baktım, gece 03.17 idi. Dolabımdan birkaç parça kıyafet alıp banyoya ilerledim. Üzerimi çıkarıp soğuk suyu açarak altında beklemeye başladım. Tir tir titrerken göz yaşlarım soğuk suyla akıp gidiyordu. Kendime gelmem lazım. Güneş komadayken kendimi düşünecek zamanım olamaz.
"Kendine gel Mete." diye mırıldandım gözlerimi kapatıp, "Kendine gel, Güneş senden daha önemli. Önce onun sağlığı Mete."
Sesim soğuktan titriyordu. Soğuktan birbirine çarpan dişlerimi, gözlerimi sıkarak durdurmaya çalışıyordum. Gözlerimi sıktığımda Güneş'in intihar ettiği an gözümün önünden geçince korkuyla gözlerimi açtım, açar açmaz karşımda Güneş'i görmemle bir adım geri gittim.
"Lan!"
Gözlerimi kapatıp tekrar açtığımda gitmişti. Suyu kapatıp kurulandım ve üzerimi giyip odama ilerledim. Yatağımın üzerine oturarak yüzümü ellerimin içine alıp hafif hafif sallanmaya başladım.
"Sadece bir hayaldi." diye fısıldadım göz yaşlarımın arasından. "Ben nasıl bu hale geldim? Mete kendine gel. Kendine gelmelisin..."
Ben fısıltıyla "Kendine gel." derken içimden bir ses, veya dışımdan bilmiyorum, "Kendine gelemezsin." diye tekrar ediyordu.
Kafamı dağıtmak için ayağa kalktım. Saç kurutma makinemi alıp aynanın karşısına geçip, kendimle göz göze gelmemeye çalışarak saçlarımı kurutmaya başladım. Aynadaki yansımamadan içten içe korkuyordum.
Saçlarım tamamen kuruyunca, saç makinesini prizden çıkardım, bir an aynadaki yansımamla göz göze gelince hemen bakışlarımı başka tarafa çevirdim. Aynadaki yansıma bana ait değil ve aynanın içinden birileri beni takip ediyor gibi hissediyordum. Aynaya arkamı dönüp saç kurutma makinesinin kablosunu sarmaya başladım.
Şuan çok saçma davranıyorum. Aynadaki kişi benim, beynim bana oyun oynuyor. Kendime güvenerek aynaya döndüm ve sabit bir yüz ifadesiyle gözlerimin içine baktım.
"Beynimle başa çıkabilirim." dedim aynadaki yansımama. O an aynadaki yansımam sanki bana gülümsüyordu. Gözlerimi sonuna kadar açarak iyi gördüğüme emin olmaya çalıştım. Evet! Ayndaki yansımam bana gülümsüyor!
