Chapter 3

13 1 1
                                    

Mabibigat ang mga hakbang ko pababa ng eroplano. After a year, this would be the first time that I would set foot on this ground.

Well, well, well. I'm home and I'm up for some sweet surprise.

Well, surprise nga ba?

Sabay na naglakad kami ni France palabas ng airport. I was about to hail a cab kasi naman, it would be a burden to my relative's side kung magpapasundo pa kami kung saan busy na ang lahat but a Mercedes Benz E Class Coupe parked in front of us.

France whistled as the driver went out of the car. France was just there standing cooly so I was hesitant of telling him that we have to hail a cab right now or else, baka reception nalang ang maabutan namin.

To my surprise, the driver gave him the keys. Tinampal ko ang braso niya.

"Ano na naman to?" On crinkled forehead, I asked him.

"A wonderful baby as our service."

"What? You bought a car here? Hindi ka naman magtatagal rito."

"Hindi. Hiniram ko lang." Prenteng sagot niya. 

"Hiniram?!" I asked, almost exclaiming.

"Oh just shut up Hon. I have connections." Aniya saka nagsimulang ipinasok ang aming mga bagahe sa loob ng sasakyan.

Damn businessmen and their 'connections'!

On our way, napagkasunduan naming mag bihis nalang muna sa CR ng isang malapit na convenient store. Hindi na kami nagpunta pa sa bahay kasi lahat sila ay nasa simbahan na. Saka pwede naman talaga na sana ay nagbihis nalang ako para diretso na pero para sa akin, ayaw ko na parehong damit ang suotin sa pag travel hanggang sa kasal.

I bet the ceremony is already starting.

I took out my dress from my luggage. Today, I'll be wearing a Red body-hugging backless above the knee dress. It's minimalistic glittery design made it more classy and I love it. Magsasagawa na rin lamang ng masigabong surprise, sagarin na.

Pagkatapos magbihis ay agad na nag retouch ako. I only applied light make up because I don't like a heavy one. Nagsuot na rin ako ng nga accesories na babagay sa suot ko.

I projected in front of the mirror and I felt proud. In my twenty four years of existence, this is the first time that I ever saw myself this strong and confident.

Tumikhim ako.

Time for a show.

Paglabas ko sa pangbabaeng CR ay nakita ko ang naghihintay na si France. I must say that he's handsome in a boyish way. Iba kasi siya. He's like a boy next door type hindi katulad ng iba diyan, masyadong... Formal.

Hindi na kami nagpaligoy ligoy pa at sumakay na agad sa sasakyan. On our way to the church, my mother called and she bombarded me with question like why are we so slow-moving and many more. Napag alaman rin namin na nasa kalagitnaan na sila ng ceremonya.

I just rolled my eyes and laughed. Why are they frigin' panicking? Wala naman akong ganap doon. I'm just a visitor, duh!

Nang makarating sa simbahan, I made sure that I would grace the hall confidently yun nga lang, sa likurang bahagi na lamang kami umupo at hindi na kinuha ang pansin ng mga tao lalong lalo na't Pronouncement of Marriage nalang ang naabutan namin.

But something in me is feeling strange at hindi ko alam. Parang may kakaiba na kahit ako ay hindi matukoy kung ano ito. Also, I felt being watched. Nang lingunin ko si France, hindi naman siya nakatingin sa akin. Ipinalibot ko rin ang tingin pero mukhang wala namang kahinahinala.

I just shake the thought off of me. Naisip ko na baka nakatingin lang sila dahil gusto nila ang ayos ko ngayon o kung ano pa man diyan saka ibinalik ang pansin sa dalawang taong ngayon ay naghahalikan.

At dahil nasa malayo ako at magkadikit pa rin ang dalawa, matiim na nakatingin lamang ako subalit ng maglayo ang kanilang magkadikit na mga labi,

Laglag panga ako sa nakita.

Oh My fucking Gosh! Am I just hallucinating or what?

Ilang beses ko pang kinusot ang mga mata saka nagsimulang humakbang palapit sa kumpol ng mga tao dahil nagsimula ng magsilapitan ang mga bisita para icongratulate ang bagong kasal.

Holy shit!

"Why do you look surprised? Did you just rushed here without knowing the details? By the way, welcome back." Someone with a baritone voice whispered behind me.

Nagsitayuan ang mga balahibo ko. Kahit isang taon na ang nakalipas, may epekto pa rin talaga siya sa akin.  Even if he's behind me, I will never be mistaken and my blood is boiling from the thought that,

Marshall Vandross...

The man who rejected me several times because of his love for my cousin turned out to be just the best man and not the groom.

I should be the one surprising them but guess what, I'm the only one that's surprised.

Bakit nga ba hindi ako nagtanong at nag conclude agad na sila ang ikakasal?

Fuck yeah! A surprise indeed.

Regaining Bonica's LoveHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin