Chapter 4

12 2 2
                                    

"Who would not be surprised? You did all the means to get rid of me pero heto ka ngayon, nakatingin lamang. Isn't that sad and quite disappointing?" Ganti ko na talagang sinisugurado ang pang iinsulto sa aking mukha at boses.

It angers me that a year ago he acted like he's very certain of their happy ending that he resulted in rejecting me.

Anong nakuha niya? If only he gave me a chance right? Karma really is a bitch!

Tiningnan niya ako ng masama and somehow, it made me admire his looks more.

A year ago, he's handsome with the touch of like... what do we call that? Boysish? pero ngayon, he look intimidatingly gorgeous. That thick eyebrows, pointed nose, Thin lips and well-defined jaw.

"You still admire me yet you brought a boytoy here." He stated as he stared at France who was now greeting the newly wed.

I snapped and composed myself. I would not deny the fact that I admire him and that he's still enscribed on my heart but I will never ever admit it in front of him.

"Boytoy?" Maang ko.

"Well, alam ba niya?" Mapanuyang tanong niya.

"Alam ang alin?" I asked even though I'm having a slight hunch of by what he meant.

He moved closer to me and when there's only an inch gap in between, he looked straight to my eyes.

"That... You're not as pure as you look." He said with a mocking voice.

So what? Yan ba ang pinagmamayabang niya? Ano ngayon kung siya ang nauna? He doesn't have the right to mock me!

With fiery shown in my eyes, I stared at him back with intensity and was about to talk back. But then, France entered the picture.

"Hon!"

Sabay na napalingon kami kay France na tumawag sa akin.

A smile was automatically painted on my lips. Who said that endearments aren't useful? Kung noon ay parang may pagkadisgusto ako sa pagtawag ni France ng 'Hon' sa akin, now I'm starting to appreciate it.

Lumapit si France sa amin.

"Oh! You're talking to a friend. Pasensya na at naisturbo ko kayo. I didn't mean to Hon." He said softly.

Hindi mawala sa aking labi ang ngiti. A plus one is really not a bad idea.

"It's okay Hon. Patapos na rin naman kaming mag usap. Saka, hindi naman gaanong importante ang pinag uusapan namin. Tamang catch up lang. Diba Marshall?"

I saw the grim on Marshall's face. Bakit? Akala mo maghahabol ako sayo? Well, it's better kung ikaw ang maghabol at nang maramdaman mo ang naramdaman ko noon. Yun nga lang, malabo. Eh alam naman nating, baliw yan sa pinsan ko. Imposible naman yatang magbago agad ang sinisigaw ng puso niya.

Medyo nakaramdam ako ng mahinang kurot sa aking puso dahil sa naisip

On the other hand, Shock was visible on France's face. Dahil siguro ito ang unang beses na tinawag ko siyang Hon. How silly!

At nang makabawi, aba ang lokong si France ay nakipagkilala pa talaga kay Marshall.

"Hi buddy. I'm France Lopez. You are?" Aniya habang inilahad ang kanyang kamay.

Napailing ako.

What a friendly man. Kung alam mo sana na kaya hindi kita mabigyan ng chance ay dahil sa kanya, would you still be this friendly?

Marshall only looked at him with dark eyes.

Akmang babawiin na ni France and nakalahad na kamay nang tanggapin ito ni Marshall.

"Marshall Vandross. Bon's friend." Aniya saka bigla kaming natahimik na tatlo.

I smirked with what he said at the same time disappointed.

Kailan ba magbabago yang "friend" na yan?

Hindi kasi maiiwasan na mag expect kasi nanatiling may pagtingin pa rin ako sa kanya. It's just that, I have to be clever now.

Hindi dahil may iba na ang babaeng mahal niya ay kukunin ko na ang pagkakataon. I travelled for me to love myself so I must apply it.

"So hon, tara na?" I asked France.

"Okay." He said as he placed his hands on my waist as his sign of being a gentleman.

But then, I saw Marshall clenched his fist.

Medyo naging magulo ang utak ko. He's confusing the hell out of me. His actions speaks jealousy yet his words are kind of mocking and insulting me.

Nakailang hakbang na kami ni France ng tumigil ako at lumingon sa kinatatayuan ni Marshall.

"By the way Marsh, wala yun sa kung sino ang nauna. Nasa performance yun." I smiled as I told him that. Making sure that he figured out what I meant.

Ngunit ng tumalikod na ako at nagsimulang maglakad, nakaramdam ako ng panghihina.

Hindi pa rin pala nawawala.

Malakas pa rin ang epekto niya sa pagkatao ko.

Regaining Bonica's LoveWhere stories live. Discover now