Regaining Bonica's Love

Chapter 12

Tahimik na nakaupo ako ngayon dito sa kama.

Facing the window, I stared at the sea waiting for the sun to rise when I heard a soft creek from the door.

Hindi na ako nag atubiling lumingon sapagkat alam ko na isa sa tatlong kasama ko lang ang maaaring pumasok rito.

"Hey."

Napalingon ako nang marinig ang isng marahang boses. For the second time around, his voice was soft.

Not very intimidating.

"What?" I asked.

"I'm sorry about this but can we just enjoy our stay here?" Aniya.

I was about to say something when the sun rise up. Tamang tama na tumapat ang sinag sa mukha niya kaya napatitig ako sa kanya.

Again, his features never failed to amaze me. Kung hindi lang ako naiinis at pamatigas effect rito, kanina ko pa siya kinunan ng litrato.

"Can you take a picture of yourself now? The sun's raise on your face looks great." Natutop ko ang aking bibig ng hindi nakaligtas ang mga salita mula sa aking bibig.

The side of his lips rose forming a smile. Agad rin niyang kinuha ang isang polaroid at itinapat sa kanyang mukha.

Saan naman nanggaling yun?

He smiled at me again making me avoid his glance.

Napahawi ako sa buhok kong unti unting tumatabon sa aking mukha ng makarinig ako ng click.

"There. Hindi lang ako ang litrato sa sunrise. Our very own first sunrise together." Aniya sa marahang boses saka ipinakita sa akin ang nga litrato.

Napapikit ako ng maramdaman ang bilis ng tibok ng aking puso.

Please Bon, get a hold of yourself. Konting smile at marahang boses pa lang kinikilig ka na! Napakakeringking mo naman! Focus Bon focus!

Pagkatapos kausapin at paalalahan ang aking sarili ay bumuntong hininga ako at nang imulat ko ang aking mga mata, malapit na ang mukha ni Marshall sa akin. Ramdam ko rin ang kanyang paghinga.

"I love you Bonica Flores at hindi ako magsasawang bawiin ulit ang pagmamahal na mayroon ka noon para sa akin. I will never get tired of dealing with your changing moods and I'm ready as fuck to prove to you in any way that I love you."

Naging mabilis ang aking paghinga. Him telling me those words is making me breathless.

Damn his mouth!

Damn his confidence!

Damn his Charms and calm voice!

He's making me speechless and I hate it. Sa tingin ko halata na niyang may epekto sa akin ang mga salita niya eh.

Putangina! Ito ang problema sa marupok eh. Konting salita lang, basag agad ang tinatayong pader sa pagitan.

Yumuko ako dahil ayaw kong mabihag pa sa mga salita niya ng biglang hinawakan niya ang aking baba paharap sa kanya.

"Look at me straight to the eye love." Aniya at iginiya ako patingin sa mga mata niya.

"I said, I love you. Naririnig mo ba ako?" Tanong niya habang nakatingin sa akin ng mata sa mata.

Fuck! Pwedeng mangisay sa kilig?

Shit to the ninth level!

"Yes." Hindi inaasahang sagot ko.

"Well then, very good." Aniya saka unti unting inilalapit ang mukha sa mukha ko.

Oh no this is awkward.