Yᴏᴜ ᴄᴀɴ ᴄᴀʟʟ ᴍᴇ ᴅᴀᴅᴅʏ

#38

Jade's POV

Το τηλέφωνο μου χτυπάει ξανά και βαριεστημένα ανοίγω τα μάτια μου για να δω ποιος με ενοχλεί. Μόλις βλέπω το όνομα που αναγράφεται στην οθόνη μου εκνευρίζομαι λίγο αλλά συγκρατώ τον εαυτό μου.

Τι θες μπαμπά πρωί πρωί?

Σε ξύπνησα? Συγγνώμη απλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ έχοντας στο μυαλό μου αυτό που έγινε χθες το βράδυ. Δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση βρε καρδιά μου απλά είπα αυτό που θεώρησα σωστό.

Μπαμπά μπορούμε απλά να λήξουμε το θέμα εδώ γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να πατρευόμουν είτε το έλεγες εσύ είτε ο πάπας του Βατικανού.

Δηλαδή με συγχωρείς?

Ναι μπαμπά. Άσε με τώρα να κοιμηθώ.

Καλή ξεκούρασ-

Πήγε να πει αλλά το έκλεισα και ξάπλωσα ξανά στο κρεβάτι μου. Στριφογύρισα λίγο και τελικά δεν με έπιασε ύπνος. Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα για να πιω καφέ.

Δυστυχώς για εμένα ο καφές είναι ντεκαφεϊνε οπότε η γεύση του δεν ήταν και από τις αγαπημένες μου. Έβαλα και μερέντα σε δύο φέτες ψωμί και αφού τα τοποθέτησα σε ένα δίσκο έκατσα στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση. Έκανα ζάπινγκ για να δω αν έχει κάτι αξιόλογο και σταμάτησα σε ένα κανάλι το οποίο έδειχνε πως γινόταν η φυσιολογική γέννα.

Έκατσα και το παρακολούθησα όλο και έβγαλα ένα συμπέρασμα.

Δεν θέλω να γεννήσω.

Θέλω να το βγάλω αλλιώς.

Σαν τον Δία για παράδειγμα. Χίλιες φορές να μου ανοίξουν το κεφάλι παρά να έχω έναν γιατρό ανάμεσα από τα πόδια μου να βάζει τα χέρια του μέσα μου και να τραβάει τον γιο μου.

Όχι όχι όχι...δεν γίνεται. Θα γεννήσω με καισαρική.

Δεν περνάω εγώ αυτό το βασανιστήριο.