KAYI HAN OĞLU OSMAN BEY

# Osman Bey otağı, Söğüt, Mart başı 1282 #

— Akça Koca: Beyim! Sözünüz üzere varıp Bilecik Tekfuru ile görüştüm. Söylediklerinizi aktardım. O da Aya Nikola'ya haberci gönderdi ve Aya Nikola'dan cevap gelinceye kadar konuğu olmamı istedi. Cevap bir hafta sonra geldi. Bilecik Tekfuru'nun söylediklerine göre Aya Nikola, arazisinden geçip sürülerimizin mahsullerine zarar verdiği için Kayıhânoğulları'na düşmanlığa devam edip zararlarını karşılamak için göç dönüşünde bize saldırmayı sürdürecekmiş. Velhasılıkelam, Bilecik Tekfuru Kayıhânoğulları ile İnegöl Tekfuru arasındaki olaylarda tarafsız kalacağını söyledi. Bize de saldırılara maruz kalmamak için başka çareler bulmamız gerektiğini söyledi.

— Osman Bey: Anlaşıldı. Bilecik Tekfuru bize hem de düşmanımıza dosttur. Bizim zarar görmemize ses çıkarmaz, çünkü Kayıhânoğulları'nın büyüp gelişmesini istemez. Yoldaşlarım başka bir çare gerektir bize. Başka bir fikri olan var mı?

— Gündüz: Beyim! Alplerimiz sağlam, gücümüz yerindedir! İnegöl Hisarını düşürmek bize kolaydır. Bence bu işin çözümü budur. İnegöl'ü ele geçirirsek bütün sorunlarımız çözülür.

— Osman Bey: Ben de isterim ki İnegöl'ü alalım, hisarımız yapalım. Lakin şimdi savaş vakti değildir. Eğer ki biz İnegöl'e sefer edersek, birbirine düşman bildiğimiz tekfurlar birleşip bizim üzerimize yürür. Bu işin çözümü barış içinde olmalıdır.

— Dündar: Beyim! Ağabeyim merhum Ertuğrul Gazi yanında at binip kılıç kuşandım, nice badireler atlattım. Tecrübelerim der ki vermeden almak olmaz. Bilecik Tekfuru, Aya Nikola'ya söz geçiririr geçirmesine ama bizden haraç ister. Ona haraç verelim ki bizi korusun ister. Bilecik Tekfuru'na haraç verelim ki bizi Aya Nikola'nın şerrinden korusun.

— Osman Bey: Amuca! Kayıhânoğulları bugüne kadar kimseye haraç vermedi bundan sonra da vermeyecek! Başka fikri olan!

— Saru Yatı Savcı: Beyim! Bir hisarımız olmadığına ve de göç yolunda mallarımız yağmalandığına göre muhakkak bir tekfur ile anlaşıp mallarımızı ya gününde koruma altına almalıyız. Öteden beri Bilecik Tekfuru ile iyi geçiniriz, onu dostumuz biliriz. Çözüm yine onda olsa gerektir. Biliriz ki biz bugüne kadar haraç vermedik ve bundan sonra da vermemiz söz konusu değildir. Ancak Bilecik Tekfuru ile bir anlaşma yapıp mallarımızı göç zamanında kalesinde muhafaza etse ve biz de dönüşte ona bu iyiliğinden dolayı hediyeler versek, nasıl olur? Bence hem işimizi görmüş hem Bilecik Tekfuru'nun her daim bizden taraf olmasını sağlamış hem de haraç vermemiş oluruz.

— Osman Bey: Fikrin makuldür ağabey! Akça Koca! Var Bilecik Tefuru'na de ki: Biz yaylaya göçtüğümüzde mallarımızı size emanet verelim. Karşılığında da Kayıhânoğulları'nın dostluğunu ve göç dönüşü yaylada iken ürettiğimiz peynir, halı, kilimlerden hediye edelim. Kuzular dahi verelim. Anlaşma için bütün salahiyet senin üzerinedir.

— Akça Koca: Emriniz başım üzeredir Beyim!