KAYI HAN OĞLU OSMAN BEY

# Bilecik Hisarı, Bilecik, Mart ortası 1282 #

— Akça Koca: Kayıhânoğulları beyi Ertuğrul Gazi Bey oğlu Osman Bey'den selam ve dostluklar getirdim. Osman Bey der ki: Biz Domaniç'e yaylaya göçtüğümüzde ağırlıklarımızı, mallarımızı Bilecik Hisarı'na emanet koyalım. Karşılığında Kayıhânoğulları dostluğunu ve göç dönüşü yörenin en güzel peynirlerini, halılarını, kilimlerini dahi kuzularını Bilecik Tekfuru'na hediye edelim. Bu minval üzere anlaşmaya var mısınız?

--- Bilecik Tekfuru: Osman Bey, Aya Nikola'dan korkar. Bizden önce koruma talep etti. Biz ise hem Aya Nikola'nın hatırını kırmamak hem de Türklerin güçlenmesini engellemek için bunu nazikçe reddettik. Ancak Osman Bey şimdi iyi bir teklif ile geldi. Her ne kadar Aya Nikola ile anlaşsak da aramızda sürdüşmeler vardır. Kayıhânoğulları'nın askeri gücünü arkamda bilmek bana güven verir. Üstüne göç dönüşü gelecek mallar her ne kadar hediye denilse de bize haraçtır. Ancak bu Türklere güven olmaz. Hediye vereceğiz diye de gelip hisarımıza da konabilirler? Bunun için akıllıca bir şart koşmak lazımdır.

— Bilecik Tekfuru: Osman Bey'in tekfi hoştur. Bize makuldür. Ancak bir şartımız vardır. Emanet bırakacağınız mallar kırk öküze yüklenerek pusatsız kırk hatun ile kale içine teslim edilecek. Eğer ki kabul ederseniz anlaşmış oluruz.

--- Akça Koca: Dost olsa da kafir yine kafirliğini yaptı. Bu şartı Osman Bey'e nasıl söyleyeceğim. Hatunlarımızı kafirler arasına nasıl yollayacağız. Ancak beyimde bu anlaşmayı ne olursa olsun sağla emri de aldım. Mecburen bu şartı kabul edeceğiz.

— Akça Koca: iyi niyetiniz için teşekkür ederiz. Ancak hatunlarımızın tek başlarına erler arasında yalnız kalması dinimizce uygun değildir hem de onların emniyetinden şüphe ederiz.

— Bilecik Tekfuru: Hatunlarınızın bana emanettir. Hatunlar malları male içindeki alana bırakana kadar onlara kimse yaklaşmayacak ve müdahale etmeyecektir. Gelip mallarınızı bırakıp rahatça kaleden çıkacaklardır. Dostluğumuza güvenebilirsiniz.

— Akça Koca: Pekâlâ! O zaman anlaştık. Mayıs ortası gibi mallarımızı size teslim edip Domaniç yaylalarına göçeceğiz.

— Bilecik Tekfuru: Anlaştığımıza memnun oldum. Osman Bey'e selamlarla.

----------0----------0---------0----------

Osman Bey aşiret reisi olduktan sonra babası Ertuğrul gibi bölgedeki tekfurlarla iyi geçinmeye çalışıyordu, ancak Söğüt-Domaniç göç yolunda arazisinden geçildiği için İnegöl Tekfuru Aya Nikola ile anlaşmazlıklar yaşanıyordu. Göç sırasında topraklarının çiğnendiğini ve tahrip edildiğini ileri süren Aya Nikola, göç yolunda Kayı aşiretinin sürülerine saldırıp zarar veriyordu. Bu yüzden bu soruna bir çare bulmak amacıyla, Osman Bey bölgedeki en güçlü tekfur olan Bilecik tekfuru ile arasını her zaman iyi tutmaya çalışıyordu. Bilecik Tekfuru her ne kadar Osman Bey ile iyi geçiniyorsa da Kayı aşiretinin büyümesini istemediğinden dolayı İnegöl tekfurunun yaptıklarına göz yumuyordu.

Aya Nikola'nın göç yolundaki verdiği tahribat artınca, diğer tekfurlar üzerinde söz sahibi olduğundan dolayı Osman Bey sürülerine zarar veren İnegöl Tekfurunu Bilecik Tekfuruna şikâyet etti, ancak Bilecik tekfuru İnegöl tekfurunun bu saldırılarını önleyemeyeceğini belirtti. Bu soruna geçici bir çözüm bulmak isteyen Osman Bey Bilecik tekfurundan "Sizden dileğimiz, biz yaylaya gittiğimiz vakit eşyalarımızı sizde emanet koyalım." diyerek aşiretin değerli mallarının korunması için Bilecik tekfurundan yardım istedi. O da Kayı aşiretini kontrol altına alabilmek için belirli şartlar altında bu isteği kabul etti. Yapılan anlaşmaya göre, ne zaman yaylaya gidecek olursa, Osman Bey bütün eşyalarını öküzlere yükletip, başlarında bir güngörmüş hatun olmak üzere kayı hatunları ile emanet vermek üzere kaleye gönderecekti.