Teach me

#12-There is No Netflix in Jail

«Και και;;»

Ρώτησε και γέλασα ελαφρά.

«Κάθισα για περίπου μισή ώρα ακόμα και μετά έφυγε...Αυτό!»

Είπα και γέλασε καθώς με κοίταξε πονηρά.

«Αχαααα!Μαλιστααα!Ενδιαφερονν»

Είπε πονηρά και γέλασα ελαφρά ενώ εκείνη την στιγμή τον είδα να μπαίνει μέσα στην ταξη.

«Καλημέρα παιδιά»

Είπε ενώ άφησε τα πράγματα του πάνω στην έδρα.

«Πως είστε;»

Ρώτησε και όλοι μαζί είπαν καλαα.

«Καλά»

Είπα και εγώ έπειτα από λίγο ενώ κοιτούσα το πάτωμα.

«Δαναη τι θα έλεγες για να σηκωθείς για την άσκηση 6 που είχαμε;»

Με ρώτησε και τότε σήκωσα το κεφάλι μου και με κοιτούσε καθώς και μερικά αλλά άτομα.

Ξεροκατάπια και έγνεψα θετικά ενώ σηκώθηκα όρθια και κατευθύνθηκα προς τα εκεινον.

Έτεινε τον μαρκαδόρο για τον πίνακα και τον έπιασα από το χέρι του καθώς τον κοιτούσα.

Τα χέρια μας ακούμπησαν μεταξύ τους...Και εκείνος με κοιτούσε στα μάτια...Με έναν αρκετά έντονο τρόπο θα έλεγα...

Flashback
Του είπα και ξεφυσηξε.

«Δεν μπορώ να περάσω ακόμα μια φορά όλη αυτή τη φαση μόνη μου...Το ξέρω ότι δεν είστε αναγκασμένος ή το οτιδήποτε απλά...Είστε όντως ο μοναδικός που ξέρει τι συμβαίνει»

Είπα και πήρε μια βαθιά ανάσα ενώ κάθισε ξανά στην καρέκλα.

Και με κοίταξε ξεφυσώντας.

«Σταματά αυτον τον πληθυντικό είναι πολύ περίεργο»

Είπε και γέλασα ελαφρά.

«Α συγγνώμη»

Είπα και γέλασε και εκείνος γνέφοντας ελαφρά αρνητικά.

«Μη μου λες συγγνώμη»

Είπε γελώντας ελαφρά και έγνεψα θετικά.

Πέρασαν μερικά λεπτά σιγής όπου δεν λέγαμε τίποτα.
Και τότε άκουσα την φωνή του.

«Άκου...το μόνο που μπορώ να σου πω είναι απλά να είσαι αυτή που θέλεις εσυ να είσαι...Να είσαι ο εαυτός σου ακόμα και αν δεν αρέσει στους άλλους...»

Άρχισε και τότε σήκωσε ελαφρά το πρόσωπο του.

«Να κανείς πάντα αυτό που σε κάνει ευτυχισμένη...Και να μην δίνεις δεκάρα για τους άλλους ενώ προπάντων μην τους δίνεις το δικαίωμα να ελέγχουν τη ζωή σου...είτε αν αυτοί λέγονται γονείς,φίλοι ή γκόμενος»