enigmatic

chapter one ;; meet leanna

'Remember your promise..'

Huh? Did someone say something? I mentally said. I've been hearing things for a while.. maybe I should get myself checked up.

I blinked two times and decided to shrug it off. Kinuha ko ang cellphone ko at ang earphones ko. Habang naglalakad, nakikinig lang ako sa Love Scenario habang naglalakad papunta sa klase.

I'm not a nerd, a bully, a queen, or anything. I'm pretty average, pero may friends din ako here and there. Nang makarating sa classroom, umupo na ako at kinuha ang history book ko.

For sometime, 'di pa dumating 'yung teacher, bwiset ba naman 'yung teacher, kung ano-anong pinapagawa. I mean - I'm not a homophobe or anything, sa lahat ata na hindi straight, siya lang kinakainisan ko.

Dumating na 'yung impaktang teacher at sumigaw, "Stand up! Tayo!" napilitan akong tumayo kasama mga kaklase ko. Stand up na nga, tayo pa?

"May suprise quiz, ano? May angal?!" sigaw ni Sir Daniel, ay hindi, Ma'am Dani pala. "M-meron po.." sabi ng katabi kong lalaki. "Sige, ano 'yun?!" sigaw ng guro.

"Wala pa po tayong pinagaaralan.." sabi ng katabi ko. Galing ko noh? Ilang years ko na nakita 'yan e, 'di ko rin alam pangalan. Talino ko, wow. Tiningnan ko 'yung notebook niya, 'Leo Sandrino.'

"At bakit?! 'Di ba kayo nag grade eleven?! Ha?!" sabi ng guro. "Nabwibwisit ako sa mga bata ngayon, baklang toh."

"Kumuha kayo ng papel! Ratatatatatatatat.." sabi niya habang 'di ako nakikinig.

After two subjects, pinakain na kami ng lunch. Nakasalpak nanaman 'yung earphones sa tenga ko, nakikinig ako sa Anpanman ng BTS. Pagkapasok ko sa cafeteria, may nakita ako, may pogi. Mukhang one year younger siya.

ang cute niya. Wow, sana all. I sighed at pumunta sa bilihan, bumili ako ng strawberry frappe at macaroni and cheese.

Umupo ako sa may dulo para manuod lang. Kumakain ako ng walang pake sa mundo, ngunit naputol ang oras ko sa sarili ko ng may lumapit saakin na lalaki. Si Pogi kanina. "Hi Ate Leanna!" sabi ni Pogi. "Ako po si Zack Arimadeo-Florentino, grade eleven po. Pero Arimadeo po talaga 'yung last name ko."

Napataas ang kilay ko, 'Florentino? Hindi ba't.. popular ang 'kapatiran' nila?'

"Oh, okay." I blankly said as I stab the cheesy macaroni harshly that it made a small ear killing noise. "Ikaw, Ate? May makwekwento ka ba?" sabi niya, "Ang alam ko lang is Leanna Watanabe-Fontanelle po ang full name niyo. Tas eighteen kayo, anime fan at kpop fan. Konting bookworm 'din daw."

Nagulat ako, binuka ko ang bibig ko para makasalita, "At pano mo nalaman 'yun? Dahil sa mukha mo," tinuro ko siya gamit ng tinidor ko at nagpatuloy, "Mukha kang famous.. Tas kakausapin mo 'ko, a random girl. Suminghot ka ba at napapunta ka sa upuan ko?" matalas kong sinabi at tinusok ulit ang mac and cheese. Natawa siya sa mga nasabi ko, "Nainteres lang ako sainyo, Ate. By the way, ito oh." sabi niya at inabot ang papel. May nakasulat doon, something na 'di ko mabasa. At sa ilalim non ay number niya at name.

Napasigaw ang mga babae, "Hala! Bakit sakaniya binigay mo number mo?! Ba't sakin hindi?"

"Oo nga!" reklamo ng babae na nakaupo sa kabilang table. Napa-"shh" nalang si Zack sa mga fangirl - and fanboy - niya.

And the whole day continued. Right now, we're in the last subject.

I wouldn't say na maganda ang araw ko ngayon after that.. 'number-ni-Zack-Arimadeo' incident. Everyone was trying to be my friend for the rest of the day, nakakapagod, don't you think? It was hectic and stressful, andaming ring nakikichika, rinig na rinig ko pangalan ko. Asan mga kaibigan ko, you may ask? They're my neighbors. One is smart, like a walking calculator, two are great at sports. Sila lang ang mga tinuturing kong kaibigan, honestly. We're friends eversince the fifth grade. Na-separate man kami ngayon, nagkikita-kita pa naman kami.

The bell rang and the teacher was kind enough to let us go this early, normally ma-le-late pa kami ng thirty minutes or so. I grab my pastel Vans bag and my books and left the scene along with a few students like me.

Galing sa doll shoes ko, rinig na rinig ang pag-kiskis nito sa sahig. Nagkakatamaan ang mga palda ng babae, I just sighed.

For minutes, I kept walking until I reached my destination, the locker. I dropped my books carefully at the floor and I reached my pocket to find the key to my lock. Sinaksak ko ang susi sa butas ng lock at pinaikot ito ng ilang beses hangga't nabuksan na 'to. Napabugtong ulit ako ng hininga at napa-irap, "Jusme, sawakas." Inalis ko ang lock at binuksan ang aking locker na.. um, na puno ng basura at mga pocket book. Kinuha ko na ang mga libro kong walang assignment at tinapon ito sa loob dahil sa katamaran ko. Sinarado ko na ito ulit at pumunta na sa exit ng school.

May maliit na parking sa gilid ng school namin, andoon ang mga bike, motor, or even mga kotse. Well, ako, naka-motor ako. Tumakbo ako para hanapin ang spot kung saan ko pinark ang aking pulang motor.

I'm not really rich, nor am I drastically poor, again, average. Mayaman pamilya ko, hindi ako. I finally spot that one motor which is colored wine red. Nasa may likod ito, kasama ang mga kotse. Naglakad lamang ako, enjoy na enjoy ko pa kantahin ang I Want It That Way ng Backstreet Boys, pure classic. Habang ako'y tumatalon-talon papunta sa motor ko, biglaang nag-beep ang itim na Accent. Binuksan ng may-ari ang bintana at pinakita ang mukha niya. Guess? It's Zack. "Ate! Ate!" tawag niya sa'akin. Lumingon ako ng sandali at nagtanong, "Bakit?"

"Sabay ka sa'kin, Ate Leanna?" tinanong niya ng may tuwa sa mukha. Ako'y nag-pout at sinabi, "May motor na 'ko." Napatawa ako habang ipinakita ang susi ko, may kasama pang pose. Nag-lakad na ako palapit sa motor ko at stinart ang engine ito. Nag-ipit ako ng low pony-tail at umupo na sa upuan ng motor. Sinuot ko na rin ang helmet ko sa ulo ko at in-adjust ang posisyon ko hangga't makakatakbo na ang motor ko.

The ride was quite smooth, napa-ngiti ako habang nag-mo-motor. This 'first day' wasn't stressfull at all. It was rather fun. The skies were perfect, I really loved how it looked. The sky was absolutely stunning. The 'base' was a not-so-dark blue, the clouds looked like a dirty light purple, while the rays were pink. Ang ganda tingnan, as in.

Umalis na ako sa motor ko at pinark itp sa gilid. Tinangal ko na 'rin ang aking helmet. I successfully arrive at my apartment, no. Actually, 'yung space ko is nasa taas pa. Nasa taas ng isang café. Café ito ng kaibigan ko, inside of the café was pastel, as in. Ang ganda ng pagka-pale ng buong shop. Pumasok na ako sa loob ng café at nakita ko kung gaano ka dami ang mga tao. Mga around ten lang. Napangiti ako at lumapit sa counter. "Ate Valkrie," tawag ko sa may ari ng café at ng mga apartment. "Ate Valkrie, pa-order ng isang box ng strawberry donuts, tapos isang chocolate milk, 'yung pagka-timpla. Mga six thirty ko na po kukunin 'yung order." saad ko habang naka-ngiti. "Okay!" sigaw sa'kin ni Ate Valkrie.

Umakyat na 'ko sa taas, sa taas may makikita kang limang kwarto. Dalawa sa kabila, dalawa sa kanan at isa sa gitna. Kung nasaan ang window, 'yung may pinaka-magandang view. Nasa kaliwang kwarto ang isa kong sporty na kaibigan, at 'yung isa is doon sa club leader nung gardening club, at nasa kaliwa ang walking calculator kong kaibigan, si Vanessa kasama si Ate Valkrie. Ako 'yung nasa gitna, lucky, right? Pasalamat at nanalo ako sa bato-bato-pik. Nauna ng tumira sakin 'yung gardener girl though.

I turned the rusty knob of the door and pushed it forward to open. Nothing was out of order, it looked very chill, honestly, it looks pleasing to the eye too. Linapag ko ang helmet ko sa mini table ko at pumunta na sa maliit kong kwarto. Nagbihis na ko ng oversized pastel blue long sleeve tsaka fitting black pants.

I really like the way na pastel 'yung mga damit ko. It's like, something that shouts simplicity? Yet it looks so, lovely. Madami akong pastel clothes, it's like an aesthetic. Dumaan ako sa salamin, at nakita ko ang sarili ko. "Ang pangit mo, ang pangit tingnan ng mga mata mo, ng kutis mo, at ng buhok mo. Seryoso, self? Yucks, haha. taba kasi e." sabi ko sa sarili ko habang nagipit ako ng magulong ponytail at nag glasses. "Well, ain't that edgy." I said, rolling my eyes.

Naglakad ako paalis ng kwarto at sa buong apartment, and finally, nakaalis na sa mismong building.