Unicode version 💜
အိမ်ပြန်လာတဲ့ လမ်းတစ်လျှောက် xiaozhan စကားမပြောပေ
Yi Bo ကတော့ လမ်းမှာတွေ့သမျှအရာတိုင်းကို ပြောရင်း စကားမရှိစကားရှာနေသည်။
Xiaozhan ကတစ်လမ်းလုံး အင်း အဲ သာပြန်ပြောသည်။
အိမ်ရောက်တော့
မား မား က
"သားတို့ ပြန်တည့်သွားပြီလား "
"မတည့်သေးဘူးမားမား "
Xiaozhan ရဲ့အဖြေကို Yi Bo တအံ့တဩကြည့်ရင်း
"ဘာလို့လဲ xiaozhan မင်းပဲခုဏ ချစ်ပါတယ်ပြောပြီး "
"ချစ်တယ် Yi Bo တော်တော်လေးကိုချစ်တာ ဒါပေမဲ့ အခန်းထဲကို ရည်းစားဟောင်းခေါ်အိပ်တဲ့ သူကိုတော့ ငါခွင့်မလွတ်နိုင်ဘူး"
Xiaozhan အပြောကို မားမားက ခေါင်းငြိမ့်ရင်းသာ ဘာစကားမှ ဝင်မပြော
"ငါ နဲ့ Chu Chu ကရည်းစားဟောင်းဆိုတာ မှန်ပေမဲ့ အဲ့နေ့ညက ငါမူးလာလို့ ငါ့ကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးတာ "
"အဲ့တာနဲ့ပဲ မင်းက အခန်းထဲမှာ အိပ်ခိုင်းလိုက်ရောပေါ့ တော်တော်ပေါတဲ့ မိန်းမပဲ "
"Xiaozhan !! မင်းဘယ်လိုစကားပြောလိုက်တာလဲ "
"Yi Bo မင်း ...မင်း.."
ဘာမှ ဆက်မပြောပဲ အိမ်ပေါ်ပြေးတက်သွားတဲ့ xiaozhan ကို ကြည့်ရင်း ......မားမားက
"သားကြီး ဘာလို့ငယ်လေးကို အော်တာလဲ သူဘယ်လောက်ဝမ်းနည်းမလဲ မင်းမစဉ်းစားဘူးလား"
"မားမားရယ် သူက သေချာ မသိပဲ ပြောနေတာကို"
"အေးပါ မင်းတို့ပါ မင်းတို့ပဲ ရှင်းကြတော့ မားမား သွားနားေတာ့မယ် "
Yi Bo တစ်ယောက် xiaozhan အခန်းရှေ့သွားပြီး တံခါးခေါက်လိုက်သည်။
ခဏကြာ တံခါးလာဖွင့်တော့
"Xiaozhan ငါတောင်းပန်ပါတယ် မင်းကို အော်လိုက်တာ အတွက် မင်းကိုရှင်းပြပါ့မယ် "
Xiaozhan တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း Yi Bo က xiaozhan ဘေးဝင်ထိုင်ကာ ထိုနေ့ညက အကြောင်းစုံကို ရှင်းပြလိုက်သည်။
"ရပြီငါနားလည်ပြီ"
*ငါသူ့ကို ဘာလို့များကြာကြာ စိတ်မဆိုးနိုင်ရတာလဲ *
