𝙇𝙄𝙁𝙀 𝙄𝙎 𝘼𝙍𝙏✨ | 𝙆.𝙏𝙃 (დასრულებული)

თავი 18

არემის P.O.V

შხაპი მივიღე თუ არა მაშინვე საღამურები ჩავიცვი, შემდეგ თმა ოდნავ შევიშრე და ოთახში გამოვედი. ოთახში რომ გავედი ენი იქ არ დამხვდა.- ნეტავ სად წავიდა. როდესაც აივნიდან შემოსული ნიავი ვიგრძენი აივნისკენ დავიძარი და დავინახე, როგორ იდგა ენი აივნის კუთხეში და ცას გაჰყურებდა. ღმერთო რა მშვენიერია, ამ ღამის ცის ფონზე კი უფრო მშვენიერი, იმდენადაც,
რომ თავს მაკარგვინებს, ასე რატომ მოქმედებს ჩემზე, მინდა ახლავე მივვარდე და ჩემი გავხადო, მაგრამ გაუნძრევლად ვდგავარ და ვაშტერდები ისე, როგორც არანორმალური.
ასეთი რამ როდიდან მჭირს, როდიდან გავხდი მის მიმართ ასე მიჯაჭვული, რომ მეც კი ვერ შევამჩნიე ეს... როდიდან? იქნებ მას მერე, რაც უკეთ გავიცანი? ან იქნებ მას შემდეგ, რაც პირველად დავინახე? რაც არ უნდა იყოს..
ფაქტი ერთია, მე ის შემიყვარდა.
აივნიდან შემოსული სიო პირდაპირ სახეზე მეჯახება და ფიქრებიდანაც მაშინვე გამოვყავარ. აივანს უფრო ვუახლოვდები და გარეთ შეუმჩნევლად გავდივარ, შემდეგ კი როდესაც მის წელზე ხელებს ვხვევ ვეუბნები, რომ ამ ცასავით მშვენიერია. მას შემდეგ, რაც ჩემს ჩურჩულით ნათქვამს იგებს ვგრძნობ, როგორ იძაბება მისი სხეული, როგორ უჩქარდება სუნთქვა და გულისცემა.
ახლა თავში უამრავი სიბინძურე გავივლე, თავს ვერაფერს ვუხერხებ და მის დაკოცვნას ვიწყებ, როდესაც მის ამოოხრებას ვგებულობ თავში უფრო მეტი გარყვნილება იბუდებს და ამას ვერაფერს ვუხერხებ. არ მინდა შევაშინო, დავძაბო ან თავი უკომფორტოდ ვაგრძნობინო, ამიტომ თავს ძალას ვატან და ვცდილობ მთელი სინაზით მოვებყრო. ჩემკენ ფრთხილად ვაბრუნებ და პირდაპირ მის ტკბილ ბაგეებს ვაცხრები. ხელებს კისერზე ფრთხილად მხვევს შემდეგ თმაში მიცურებს და როდესაც კოცნას უფრო ვაღრმავებ მის ამოკვნესებასთან ერთად თმასაც მქაჩავს. არა ამას უკვე ვეღარ გავუძლებ.

-პატარავ, გარეთ ცივა ოთახში შევიდეთ. ვეუბნები და მაშინვე ხელში ვიტაცებ, შემდეგ კი მისი კოცნით გართული საწოლისკენ მივემართები, ზედ ფრთხილად ვაწვენ, საღამურის ზედა ნაწილს ვიხდი და ზემოდან ვექცევი. ფრთხილად ვკოცნი მის ბაგეებს და გემოს სათითაოდ ვუსინჯავ, ხან ზედა, ხან ქვედა ბაგეს. კოცნებით ყბაზე გადავდივარ და მალევე ყელამდეც ჩავდივარ. როდესაც ვხვდები, რომ საღამური ხელს მიშლის ფრთხილად ვუწევ ზემოთ, ისიც გაუბედავად სწევს ხელებს და საშუალებას მაძლევს საბოლოოდ მოვაშორო არასაჭირო მატერია. როდესაც ზედმეტი მატერიისგან ვათავისუფლებ და წინ მშვენიერი ხედი მეშლება, წამით ერთ ადგილას ვიყინები,
შემდეგ კი მისი ყელისაკენ ვიხრები და ლურჯ-იასამნისფერი ნიშნების დატოვებას ვიწყებ, ნელ-ნელა ლავიწებამდეც ვაღწევ და ახლა იქ განვაგრძობ იგივეს გაკეთებას. ყველაზე მეტად რაც მაგიჟებს და სხვა სამყაროში გადავყავარ, სადაც მხოლოდ მე და ენი ვართ, ეს მისი ტკბილი ამოკვნესის ხმაა, რომელიც ამოკვნესებასთან ერთად ჩემს სახელსაც აყოლებს და მხრებზე ძლიერად მეპოტინება. ფიქრებში გართულმა ვერც კი შევამჩნიე როგორ ჩავედი ნელ-ნელა ჭიპამდე, მთელი ვნებით დავასრიალებდი ჩემს ტორებს მის ლამაზ გამოყვანილ სხეულზე, თან ჭიპთან კოცნებს ვუტოვებდი და ნელ-ნელა ქვემოთ მივიწევდი, როდესაც საბოლოოდ საღამურის ქვედა ნაწილამდეც მივაღწიე, ხელები ახლოს მივიტანე და მატერიის მოშორება ვცადე, როდესაც ენის
ანგელოზივით ხმა გავიგონე.