Wild Wine

Chapter 42: Mercy?

Ilang araw akong nag-isip tungkol doon sa sinabi sa akin ni Soju. Is he playing games with me? Hindi eh, there is something that I don't know and he is not telling me.

What is it?

Until now, I can't still figure it out. Hindi ako titigil hangga't hindi ko nalalaman ang totoo.

I am just driving my car with white roses on my side. I'm going to cemetery to visit my beloved.

Ngayon kasi ang birthday ni Whiskey. Gusto ko, kausap ko lang siya ngayong araw ng birthday niya. I still celebrate it every year even he is gone.

It may sound crazy for other people but I do not care. The truth is, baliw naman talaga ako hahahahh.

I went outside my car...

Dala-dala ko ang basket ng puting rosas. It looks so beautiful. Ang lamig ng hangin dito sa sementeryo. Sobrang tahimik pero parang nabibingi ako.

I miss him...

I miss him a lot. I miss how he touches me. I miss how he is kissing me. Miss ko na ang lahat kay Whiskey. Kung nabubuhay pa kaya siya, matatanggap niya kaya ako?

Alam ko kasi na nagbago na ako. Sobrang laki ng pinagbago ko.

Mamahalin pa rin kaya ako ni Whiskey kahit ibang tao na ako?

Mamahalin pa rin kaya niya ako kahit wala na 'yung Wine na minahal niya?

I found his grave and I put the basket of flowers. Nagtirik na lang ako ng kandila. I smiled at him.

"I miss you, my Whiskey."

I badly miss how he is calling my name. Ninakaw sa amin ang mga oras na masaya kami at magkasama.

"Are you proud of me? I'll never stop my revenge until they are all suffering in hell. I will never forgive them for what they did to you!"

Napansin ko na kulay pula pa rin ang suot 'kong damit imbis na puti o itim dahik dinadalaw ko ang patay.

"Sorry if I'm wearing red," I said.

I smirked...

"I told you, I am a different person if I'm wearing this color."

Naalala ko pa, sinabi ko 'yun sa kanya. Mom gave my name to match her favorite color. She loves any shade of red and I am her favorite.

Totoo, paborito ko ang puti noon. Pakiramdam ko, hindi na bagay sa akin ang magsuot ng puti.

Nabahiran na ang pagkatao ko. Alam ko na naging masama ako. Well, I am really like this. To tell you honestly, even before, there is a sleeping devil inside me.

Nagising lang siguro ang demonyo sa loob ko nang kunin ka sa akin.

My tears fell...

"Sorry, I can't help it. Sobrang miss na kasi kita. Automatic yata na tutulo ang mga luha ko kapag naaalala kita."

Ewan ko ba, ilang taon na rin ang nakalipas pero ito ang hindi nagbago sa akin. I am always crying everytime that I remember him.

I just look at the sky...

The sun is so bright. Ang ganda rin ng mga ulap. Hindi ako sanay sa ganito.

I sigh...

"The sky above is so beautiful. I never appreciate it anymore starting at the moment that you're gone."

Oh Whiskey, I badly miss you...

Ang totoo, wala akong pinagsisihan sa mga desisyon ko. Minahal ko siya at kahit ganito ang ending namin, siya pa rin ang pipiliin ko.