RUN

Chapter 1

ကြၽန္​​ေတာ္တို႔ေျပးေနၾကတယ္။

မရပ္မနားေျပးေနၾကတယ္။

ဘဝဇာတ္ခံုႀကီးေပၚမွာ။

ကံၾကမၼာရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြၾကားမွာ။

ဆူးေပါင္းတစ္ေထာင္ အတားအဆီးေပါင္းတစ္ေသာင္းျပည့္ေနတဲ့ လမ္းေတြေပၚမွာ.........။

Run = ​ေျပးသည္။

သိပ္ကို အဓိပၸါယ္႐ွိတဲ့စကားလံုး​ေပါ့။

ေျပးသည္...စာလံုးေလးႏွစ္​လံုးတည္းပါပဲ။

.........

........RUN........

........

ကင္​​မ္​​ေဆာ့ဂ်င္​>>

ကြၽန္​​ေတာ္ ေျပးေနတယ္။ လူေတြရဲ႕ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းကေန။ လူေတြကဗ်ာ...ပိုက္ဆံမ႐ွိရင္ သိပ္ကိုႏွိမ္ခ်င္ၾကတယ္။ သိပ္ကိုႏိုင္စားခ်င္​ၾကတယ္။ ပိုက္ဆံမ႐ွိရင္ သိပ္ကိုအထင္ေသးၾကတယ္။ ေလာကႀကီးက ဒါပါပဲ။ ပိုက္ဆံဆိုတဲ့ အရာတစ္​ခုတည္းနဲ႔ ကြၽန္​ေတာ္တို႔ဘဝေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တာ။

ဂြၽန္​​ဂ်ံဳးဂု >>

ကြၽန္​တာ္​က ထြက္​​ေျပး​ေနတဲ့သူလား? တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕​ေနာက္​ကို ​ေျပးလိုက္​​ေနခဲ့တဲ့သူလား။ ​ေသခ်ာတာ​က​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ အတံုးအ႐ုန္​းကို ​ေျပး​ေနခဲ့ပါတယ္​။

မင္​ယြန္​းဂီ >>

" အခ်စ္ ? "
တစ္ဆိတ္! အဲ့ဒီအရာက ဘာမို႔လို႔လဲ? ကြၽန္​​ေတာ့္ဘဝမွာ အခါးသီးဆံုးအရာက တစ္​ခုပဲ။ ကြၽန္​​ေတာ္ေျပးတယ္။ ဆက္ၿပီးလည္း ေျပးေနဦးမယ္။ အ​ေရးမပါတဲ့အဲ့ဒီအခ်စ္ဆိုတဲ့ႏြံထဲ ကြၽန္​​ေတာ္ က်႐ႈံးမသြားဖို႔ပဲ။

ပတ္​ဂ်ီမင္​း >>

ကြၽန္​​ေတာ္ ဘယ္ကိုေျပးေနတာလဲ? ပန္းတိုင္ဆိီကို​ေပါ့ဗ်ာ။ ဟုတ္တယ္ ... ကြၽန္​​ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြဆီကို။ အခ်ိန္မွီေရာက္ဖို႔နဲ႔ ေနရာမွန္ရဖို႔။ သိပ္ကိုပင္ပန္းလြန္​းပါတယ္။ ဆူးေျငႇာင့္ခလုတ္ေတြေပါလြန္းတဲ့ လမ္းမွာေျပးေနရတာ သိပ္ကိုေမာလြန္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္ အားမေလ်ာ့ခဲ့ဘူး။ ဘယ္​​ေတာ့မွလည္​း ​ေနာက္​ဆုတ္​မွာမဟုတ္​သလို ​ေ႐ွ႕ဆက္ျပီးလည္​းေျပးေနဦးမွာ။ ​ေနာက္​ၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္ ေျပးေနခဲ့​ေသးတယ္။ ေၾကာက္လန္႔ျခင္းကလြတ္ေျမာက္ဖို႔။ ကြၽန္​​ေတာ္လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မွာလား။ သိပ္ေၾကာက္တယ္​။ ဘာမဟုတ္​တဲ့မိုးၿခိမ္းသံေလးကို​​ ​ေသမ​ေလာက္​​ေၾကာက္​ရြံ​ေနတဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္ရယ္​ပါ။ နည္​းနည္​း​ေလာက္​ပဲျဖစ္​ျဖစ္​ လြတ္​​ေျမာက္​ခ်င္​တယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္ရဲ႕ ေၾကာက္လန္႔ေနရျခင္းကေန။