Τι Είναι Αγάπη;

"Με έχεις τρελάνει ήδη"

Καλή ανάγνωση 🖤

"Ωραία.. κατέβα λίγο να σε δω. Ή άσε με να ανέβω για μια στιγμή" τον άκουσε να της το ζητάει τόσο τρυφερά που χάθηκε στο άκουσμα της φωνής του. "Εκτός αν είναι ο πατέρας σου σπίτι.. αν και δε με νοιάζει, θέλω να σε δω."  συνέχισε απτόητος.

"Όχι, ο πατέρας μου λείπει από το σπίτι" είπε χαμένη. Είδε την μικρή να κοιμάται του καλού καιρού και μετά απλός θυμήθηκε πως ήταν ντυμένη με τις πιτζάμες και είχε έναν άθλιο κότσο στο κεφάλι της.

"Λοιπόν; Θα κατέβεις ή να ανέβω;" 

"Ερ-ρχομαι.." είπε με ένα τρελό χαμόγελο στα χείλη της. Άφησε τα μαλλιά της κάτω και ευχαρίστησε τον εαυτό της που βαριώταν να πάει να ξεβάψει τα μάτια της πριν πάει να κοιμηθεί γιατί τώρα ήταν ήδη έτοιμη να εμφανιστεί σαν οπτασία μπροστά του και όχι σαν ένα όρθιο πτώμα.

Άνοιξε την πόρτα σιγά σιγά, για να μην ξυπνήσει την Αγνή και κατέβηκε τις σκάλες δυό-δυό για να τον συναντήσει.

Άνοιξε την μεγάλη γυάλινη πόρτα και έτρεξε κοντά του. Έπεσε ασυναίσθητα στην αγκαλιά του, ενώ εκείνος έφερε τα χέρια του γύρο από την μέση της ξαφνιασμένος ευχάριστα. "Νόμιζα πως με ξέχασες.." είπε εκείνη ενώ έπαιρνε το κεφάλι της από την καμπύλη του λαιμού του. Ακόμα και τώρα, μετά από όλη αυτή την ωρα στην δουλειά, στο τέλος της ημέρας το άρωμα του γέμισε τα πνευμόνια της. 

"Πώς να ξεχάσω τέτοια μάτια, μάτια μου;" της είπε και της έδωσε ένα φιλί στα χείλη χωρίς να σκεφτεί πολλά πολλά.

Εκείνη προτίμησε να αφεθεί στο άγγιγμα του, απολαμβάνοντας τον. Περίμενε όλη την μέρα να γευτεί αυτά τα χείλη και επιτέλους είναι εδώ. Σταμάτησε το φιλί τους μόνο και μόνο να δει αυτά δύο πονηρά μάτια που, στο καλό τους, την είχαν κάνει να καίγεται.