Mon Diaró

Diary #9

Days had passed marami ng mga bagay ang nangyayari sa buhay ko.  Iyong tipong handa ka na sa lahat ng pagsubok na darating sa buhay ko.  Hindi ko akalain na sa sobrang busy ko sa paglaan ng oras sa cellphone may mga tao na pala akong nasasaktan.  Alam mo,  diary.  Masakit para sa Akin na makikitang nasasaktan ang aking Ina, nalilito kung saan kukuha ng pera pambayad sa bahay na aming inuupahan,  pambayad sa tubig at sa kuryente.  Hindi ko alam kung hanggang kailan magiging ganito ang buhay namin.  I was a sponsor child,  diary.  Sponsored child ako ng isang taong naninirahan sa FRANCE. Napakalaking opportunity na ito sa buhay ko diba? Ngunit parang Hindi yata masaya si mama eh.  Parang ang sama ng dating niya sa tuwing sasabihin ko sa kanya na pinapadalhan ako ng pera sa sponsor ko.  Alam mo,  diary.  Akala ko kapag uuwi ako peace and comfort ang makakamtam ko ngunit mali pala!  Mali pala uuwi ako sa bahay namin.  Lalo na't uuwi ang kuya ko galing trabaho. Minsan parang ayaw ko, ng umuwi sa amin, diary eh. Iyong gusto kong magliwaliw muna kahit ilang minuto lang para maranasan ko naman ang magsaya sa labas ng bahay namin. I wanted to explore but how could I do that when I'm in prison, prisoner of my own home. My parents are strict when it comes to travel, when it comes bonding with my friends. Diary,  gusto Kong maging masaya ang teen-age life ko pero paano?  Paano Kong kahit sarili Kong pamilya walang tiwala sa Akin pagdating sa ganyan?  Kung alam lang nila na alam ko ang bawat limitasyon na ginagawa ko.  I want to be a bird where I coould fly to the distand land where no one could dictate me what should I do.  My best friend is the only one who understands me.  She is always there guiding me.  Giving me advice of what should I do.  What path should I take.  Alam Kong mahirap ako intindihin,  diary.  Ikaw Lang kasi nakakaintindi sa Akin sa lahat ng bagay.  Hindi dapat ang ate ko dahil buntis siya at nakakasama sa kanya ang salitang STRESS! Ayaw Kong idamay ang pamangkin ko sa kagagahan ko. Ayaw Kong sa paglaki niya tutulad siya sakin.  Isang mapagbalat kayong tao.  Siguro Kong may titulong GREAT PRETENDER nasa Akin na siguro ito nakasabit.  Ang alam ng lahat, diary isa akong taong larawan ng isang batang mabait,  masipag at responsable ngunit sa mata ng aking mga magulang kabaligtaran lahat.  Ngayon Lang ako nagbalik sa iyo,  diary dahil Hindi ko na yata kaya parang sukong-suko na ako eh. 

2nd day of our periodical test when I heard the news that the landlord was dead. I was scared not because he is gone but because his children is very strict if one them manage sa apartment kawawa kami.  Baka kapag hindi kami magbabayad sa tamang panahon na itinakda palalayasin nila kami na parang aso. Natatakot ako sa puwedeng mangyari sa amin, diary.  Paano nalang ang ama Kong tatlong taon ng may sakit?  Paano nalang ang mga gamit namin?  Maraming what if's sa utak ko,  diary. 

Minsan kapag nag-iisa ako nag o-overthink ako, sa mga bagay bagay.  Iyong tipong parang manhid kana sa nangyayari sa buhay mo.  Manhid na ang puso mo na kung naririnig mong litong-lito ang mama mo, sa kakahanap ng pera sa pang- araw-araw. Pagod na ako sa kakaisip, diary kung anong maitutulong ko sa pamilya ko. Iyong tipong naiisip mo na titigil nalang sa pag-aarap para maghanap ng trabaho upang may pandagdag ka sa pagkain sa araw-araw. Alam ko, diary na may mga tao pang mas mahirap kaysa sa amin ngunit parang mas nahihirapan ako sa sitwasyon namin ngayon eh. Gusto kong magkaroon ng tahimik na mundo, diary. Sabihin mo naman sakin kung saan ko matatagpuan ang lugar na iyan. Sabihin mo sakin kung saan makikita ang peaceful place where I could hide for myself even just for a day. A place where no one can see me suffering. A place where I could enjoy. A place where I could explore my skills that no one dictates me.

SINULOG is coming, diary. Sinulog festival is very famous in Cebu City. There are a lot of tourists came in our country to witness this festival thats why my mother decided to sell some water. Sa pamamagitan ng pagtitinda ng tubig, diary. May baon na ako pero kahit may baon ako 'di pa rin ako bumibili ng snacks sa school canteen dahil nagtitipid at nag iipon ako para makatulong ako sa mama ko. Kahapon, pagkatapos ng practice namin sa Puso Festival na e pepresent namin next week pumasok ako sa prayer room where I could release all my problems. Diary, sana tao ka na lang talaga eh noh. Para mayakap kita. Masandalan kita kahit papaano.

Paalam na diary! Sa susunod nating pag-uusap asahan mong problema na naman ang sasalubong sa iyo.