"ရိေပၚ အဲ့ဒါ မင္းရဲ႕ယုန္ကေလးမဟုတ္လား"
လင္းပိုရဲ႕စကားနဲ႔အတူ
ေ႐ွ႕တန္းက ေမာ့႐ွမ္းကပါလွည့္ၾကည့္လာသည္။
"႐ွဴးးး တိုးတိုးကြ!
မေန႔ညကမင္းတို႔လည္းၾကံရာပါဆိုတာကိုသူကသိတာမဟုတ္ဘူး
ရိသဲ့သဲ့လုပ္ခဲ့တာငါဆိုေတာ့ ငါ့ကိုပညာေတြဘာေတြျပမလားမသိဘူး"
"အဲ့ေတာ့ မင္းကခ်က္ခ်င္းႀကီးအပိုးက်ိဳးသြားတာေပါ့"
"ဟိုး အဲ့လိုထင္ရင္မွားမွာေပါ့!
သူကသြားထိလို႔မရတဲ့က်ားေပါက္ေလးနဲ႔တူေပမယ့္
ငါ့အတြက္ေတာ့နည္းနည္းစြာတဲ့ယုန္ကေလးပါပဲကြာ
မုန္လာဥေကြၽးရင္တစ္ခါတည္းေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္လာမွာ"
ခပ္အုပ္အုပ္ထြက္လာတဲ့အသံေၾကာင့္
ေ႐ွာင္းက်န္႔ အတန္းထဲကိုမ်က္လံုးကစားၾကည့္ေတာ့
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကဖတ္စာအုပ္ႀကီးနဲ႔မ်က္ႏွာကိုကြယ္ၿပီး စကားေျပာေနပံုရသည္။
လႈပ္တုပ္တုပ္ေခါင္းနဲ႔ စကားေျပာေနမွန္းသိသာေစတ့ဲႏႈတ္ခမ္းက စာအုပ္ကြယ္ထားတဲ့ၾကားကေထာ္ထြက္ေနေသးသည္။
"ဒီေန႔ကပထမေန႔ဆိုေတာ့
ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ရင္းႏွီးမႈယူၿပီးသက္ေတာင့္သက္သာေနခဲ့ ငါ့ညီ
အကိုကေတာ့အတန္းပိုင္အလုပ္ေတြလုပ္ရဦးမွာဆိုေတာ့ရံုးခန္းကိုျပန္သြားရဦးမယ္ ျဖစ္ရဲ႕လား"
"ျဖစ္ပါတယ္ အကို…
ေအးေဆးလုပ္ပါ ကြၽန္ေတာ္လည္းသူတို႔နဲ႔ရင္းႏွီးဖို႔လိုတယ္မဟုတ္လား
အဆင္ေျပပါတယ္"
ေလာင္က်ဴးက ေ႐ွာင္းက်န္႔ပုခံုးကိုပုတ္ကာ အခန္းထဲကထြက္သြားၿပီးေနာက္
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ကေလးေတြနဲ႔ခင္မင္ေရးအစီအစဥ္စတင္ေတာ့သည္။
ေက်ာင္းျပီးခါစျဖစ္ေသာေၾကာင့္အထက္တန္းကေလးေတြနဲ႔
အသက္အမ်ားႀကီးမကြာေသာ္ျငား
စာေမးျမန္းတဲ့အခါမ႐ွိန္ရေအာင္
ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ရင္းႏွီးဖို႔လိုတာေၾကာင့္။
"ကြၽန္ေတာ္ကအသက္၂၄ႏွစ္
ဥပေဒအထူးျပဳနဲ႔ေက်ာင္းျပီးထားပါတယ္
မင္းတို႔နဲ႔အသက္သိပ္မကြာေတာ့
စာေတြမလိုက္ႏိုင္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့အခ်ိန္အတြင္းဘာအခက္အခဲပဲ႐ွိ႐ွိ
ဘယ္အေၾကာင္းအရာကိုမဆိုကြၽန္ေတာ့္ကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာၿပီးေဆြးေႏြးပါ၊ေမးျမန္းပါ
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးအတူတူျဖတ္သန္းရမယ့္ဆရာတပည့္ေတြဆိုေတာ့
ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနၾကတာေပါ့
ကဲ အရင္ဆံုး မင္းတို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကိုယ့္နာမည္ကိုယ္မိတ္ဆက္ေပးၾကပါ"
