အဲ့ဒီေန႔ကေ႐ွာင္းက်န္႔သိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ။
ေဖေဖကအလုပ္သိပ္မ်ားတဲ့အစိုးရဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္၊
ေမေမကလည္းအခ်ိန္ျပည့္အိမ္အလုပ္ေတြနဲ႔ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ဖြင့္ထားတဲ့အိမ္ဆိုင္ေလးကလည္း႐ွိေသးေတာ့
မိဘေတြကေ႐ွာင္းက်န္႔အတြက္အခ်ိန္သိပ္မေပးႏိုင္ၾကဘူး။
ဒါေပမယ့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔အသက္ဆယ့္သံုးႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာေတာ့ ေဖေဖနဲ႔ေမေမက ကစားကြင္းကိုလိုက္ပို႔မယ္ဆိုၿပီး ကတိေပးခဲ့ၾကတဲ့အတိုင္း
ေျမေအာက္ရထားစီးၿပီး ၿမိဳ႕လယ္ကိုထြင္လာခဲ့ၾကတယ္။
ဘူတာအဝင္မွာပဲ
အုန္းကနဲ႔အသံႀကီးနဲ႔အတူ ရထားကတစ္ျခမ္းႀကီးေစာင္းသြားတယ္။
ၾကည့္ရတာဘီးေခ်ာ္သြားၿပီး မၾကာခင္
ရထားကိုယ္ထည္ကေအာက္ေျခတမံတလင္းနဲ႔ပြတ္တိုက္မိေတာ့မယ့္အေျခအေန။
ေဖေဖနဲ႔အျခားေယာက်္ားသားေတြက
အလံုပိတ္တံခါးေတြကိုကိုယ္နဲ႔တြန္းတိုက္ဖြင့္ေနၾကေပမယ့္
အဆင့္ျမင့္ေျမေအာက္ရထားရဲ႕မွန္ေတြကဘယ္ေလာက္အထူ႐ွိတယ္ဆိုတာ
ေ႐ွာင္းက်န္႔ခန္႔မွန္းႏိုင္တယ္။
မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပဲ
သူတို႔႐ွိေနတဲ့ရထားတြဲကၾကမ္းျပင္နဲ႔ပြတ္တိုက္ၿပီး ပစ္က်သြားခဲ့တယ္။
ေတာ္ေသးတာက
ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ႐ွိေနတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔ေလးကသတိကပ္ေနဆဲျဖစ္တယ္။
႐ွိတဲ့အားေလးနဲ႔မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ အသက္ခပ္မ်ွင္းမ်ွင္းသာ႐ွဴေတာ့တဲ့ေမေမ့ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။
အဲ့ဒီေနာက္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေခါင္းကေနမ်က္ခြံေပၚကိုတစ္စထက္တစ္စ ပိုမိုစီးက်လာတဲ့ေသြးစက္ေတြ…။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ေသေလာက္ေအာင္မူးေနတဲ့ေခါင္းကိုဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘူး။
ေမေမနဲ႔ေဖေဖအတြက္အကူအညီေတာင္းရမယ္ဆိုတဲ့ေဇာနဲ႔ မွန္ေတြ႐ွိတဲ့ေနရာကိုလဲေနရက္အေနအထားနဲ႔ပဲတရြတ္တိုက္သြားတယ္။
ကြဲေနတဲ့မွန္စခြၽန္ေတြၾကားေ႐ွာင္းက်န္႔အျပင္ထြက္ဖို႔မတတ္ႏိုင္ေပမယ့္
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္လံုးထဲဝင္လာတာက ေျခနင္းအျပာေရာင္နဲ႔ကေလးတစ္ေယာက္။
ေဘးတစ္ေစာင္းအေနအထားဆိုေသာ္ျငား သူေအာ္ရင္ၾကားႏိုင္မယ့္အေနအထားမွာ႐ွိတယ္။
