"ဆရာေ႐ွာင္း ဧည့္သည္ေရာက္ေနတယ္"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ဗ်"
ဆရာမယြဲ႔ကိုေခါင္းငံု႔ႏႈတ္ဆက္ၿပီး
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဧည့္ေတြ႔ေဆာင္ဘက္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။
အေဆာင္ထဲကိုေရာက္ေတာ့
ကိုယ့္မ်က္လံုးကိုယ္ပင္မယံုႏိုင္။
ကေနဒါကိုအၿပီးသြားေနေတာ့မယ္လို႔ေျပာခဲ့တဲ့ လီလီ…။
"ဝိုး…ေခ်ာလာလိုက္တာေ႐ွာင္းက်န္႔ရ
မေတြ႔ရတဲ့2နွစ္ေလးအတြင္းေလ
လမ္းခြဲခဲ့တာေတာင္ေနာင္တရေတာ့မယ္ေဟ့"
ေျပာပါၿပီ…ေပါက္ကရ။
လီလီနဲ႔သူကငယ္သူငယ္ခ်င္း၊
တကၠသိုလ္တစ္ဝက္တစ္ျပက္နဲ႔ ကေနဒါေက်ာင္းကိုေျပာင္းသြားတဲ့သူမက
ေ႐ွာင္းက်န္႔နဲ႔ဆို႐ွယ္မီဒီယာမွာေတာ့အဆက္အသြယ္ရၾကေသးတယ္။
အခုေတာ့ျပန္လာမယ္လို႔လဲႀကိဳမေျပာဘဲေရာက္ခ်လာတာ…!
"အပိုေတြေျပာမေနနဲ႔…ဘာကိစၥငါ့ဆီေရာက္လာတာလဲ"
"တ႐ုတ္ကိုအလည္ျပန္လာတုန္းေလး
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ေနရာကိုလာလည္တာပဲ ဘာျဖစ္လဲ!
စကားမစပ္
နင့္ေက်ာင္းကေက်ာင္းသားေလးေတြေခ်ာလားဟင္"
ေ႐ွာင္းက်န္႔
လီလီရဲ႕လိေမၼာ္ေရာင္ဆံပင္ေတြကို
လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကိုင္ၿပီးအားရပါးရဖြပစ္လိုက္တယ္။
႐ုပ္ကေလးလွျပီးမာနၾကီးတယ္ထင္ရေပမယ့္ ေသခ်ာေပါင္းၾကည့္ရင္ တကယ့္ဗ႐ုတ္မေလး!
"နင္ကလည္း…ကေနဒါကအျဖဴေကာင္ေတြက ခံစားလို႔မရဘူးဟ!
နည္းနည္းေလးေနာ္ တကယ့္ကိုနည္းနည္းေလးသေဘာက်မိလို႔အထာေပးလိုက္တာနဲ႔မိုတယ္ေခၚအိပ္ဖို႔ပဲေတြးေနၾကတာ"
"႐ွဴး…လီလီ!နင္ဟာ
ပါးစပ္စည္းကမ္း႐ွိေလ
ဒါကေက်ာင္းေနာ္ ကေနဒါကေက်ာင္းလဲမဟုတ္ဘူး
တရုတ္ျပည္ ႐ွန္ဟိုင္းကေက်ာင္း"
အဲ့ဒါေတာ့မွ လီလီကသူ႔ပါးစပ္သူျပန္အုပ္ၿပီး…
"ဟိုမွာေနတာၾကာသြားေတာ့
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဆိုတာကအက်င့္ျဖစ္ေနလို႔ပါဟ
နင္ေရာ အခုထိဓာတ္ေလွကားေၾကာက္တုန္းလား"
"ဟားဟား…
ေအာက္ဖဲေတြမလွန္ေၾကးေလ
ဒီလိုဆို ကဲ နင္ေရာပန္းအနံ႔ကို႐ွဴလို႔မရေသးဘူးမို႔လား"
