Touch Of Evil

Kabanata 15

Kabanata 15

It has been a month since she left me. Mula pa man noong pasko ay hindi ko na siya nakita pa dito sa bahay. The feeling is different specially nasanay ako na tuwing umaga ay mukha agad ni Pam ang bubungad sa akin. She would offer me to eat breakfast with her but I was too stupid enough para tanggihan ang alok niyang pagkain. Tila tuluyan nang nawalan ng buhay ang bahay naming dalawa dahil wala na rin siya dito. Her humorless jokes to lift my mood. Araw-araw na nagigising ako ay umaasa akong kayakap ko si Pam pero wala siya. I would always open my eyes without her beside me. Naroon lang ay ang ala-ala at ang tanging bagay na nayayakap ko ay ang unan na dati'y hinihigaan ng asawa ko.

Damn, what have I done? Shit! Tila ito na ang kabayaran sa lahat ng sakit na naidulot ko kay Pam. Ito na nga ba ang kinatatakutan ko, ang mawala siya sa piling ko. I know I've fucked up as a husband but I wasn't expecting this to happen. Akala ko noong una ay magpapalamig lang siya at after ng ilang linggo ay wala akong balita kahit isa sa kaniya. Even her parents doesn't know where she is, or maybe ayaw nilang sabihin sa akin dahil alam nila kung gaaano kasakit ang ipinadanas ko sa kaisa-isa nilang anak na babae.

"Tito?" wika ko sa cellphone. Umagang-umaga ay si Tito Kian agad ang tinawagan ko, miyembro ng AFP at may tauhan rin sa iba't ibang bansa. I'm still hoping na may malaman ako tungkol sa whereabouts ng asawa ko. I wanna see her, kahit saglit lang, I wanna see if how's her. Kamusta ang pagbubuntis niya. Kamusta ang anak namin sa sinapupunan niya.

"Hey. What's up? Bakit ka napatawag?" tanong nito sa akin. Narinig ko ang paglapag ng kape sa isang platito.

"Any news about her?" tanong ko. I closed my eyes, sana ay mayroon na.

I talked to him to help me search Pam. Halos araw-araw ay tinatawagan ko siya para alamin kung may bagong balitang nakalap ang mga tauhan niya pero hanggang ngayon ay hindi pa ito nakikita. I am really frustrated and I'm in the point if my life that I'll do everything for her. I would even kneel down if she wants to.

Pam, baby, come back to me now. I miss you a lot and everyday is like hell without you by my side. I wanna spend everyday with you again, baby, come back to me.

Totoo nga yata ang sinasabi nila. You won't know the importance of a people until you lost it. And now, fuck! Nakamamatay ang reyalidad, mahal ko si Pam, hindi ko lang naingatan. Napakalaki kong tanga para iwan pa ang babaeng magpapasaya sa akin. Mas pinili ko yung maikling kasayahan para sa permanenteng saya na maihahatid ni Pam sa akin. And I should be the one to be blamed here. I have her for more than five years but I didn't made her feel important, kung nagawa ko man, malamang ay hindi madalas. Mas marami pa nga 'yata ang naibigay kong sampal sa kaniya kumpara sa halik.

"Wala pa rin silang mahanap, Archer. Hindi rin kami binibigyan ng permiso ng airport para ireview ang transactions nila noong December 25. Pati sa Russia, Canada, US, at UK ay wala silang mahanap na babaeng nagngangalang Pam Venice Espiritu, may Venice Espiritu pero noong iniharap ito sa akin ay hindi naman iyon ang asawa mo. Don't forget that your wife is the suma cum laude of their batch, Archer, never underestimate the intelligence of your wife," saad ni Tito saka tumawa at nagpaalam na may gagawin pa raw importante kaya papatayin na nito ang tawag.

Napakamot ako sa ulo ko. Is she that clever to think all of these possible moves we're going to make? Damn. As much as I want to be proud right now, the pain is subjugating my system. The pain of the past was like daggers hitting and stabbing me continuosly. Napapisil na lang ako sa tuktok ng ilong ko nang maalala kung gaano kalungkot ang aking bagong taon.

Malakas ang tunog ng mga fireworks sa kalangitan. Pinaliliwanag ng iba't-ibang paputok ang paligid habang nakabibingi rin ang ingay ng torotot, fireworks, may mga motor na bumabarurot sa kalsada habang may hila-hilang maiingay na yero. They were all celebrating and enjoying the night while I was here, alone in the living room, walang kasama, malungkot.