ғᴏʀᴄᴇᴅ ᴍᴀʀʀɪᴀɢᴇ x ᴠᴋᴏᴏᴋ

:10:

Δεν ήθελα να το κάνω αλλά είναι σπαστικό .

Αν αυτό το κεφάλαιο δεν πάρει τουλάχιστον 30++ (δεν το ζητάω καν για παραπάνω) δεν θα ανεβάσω και θέλω πολύ να συνεχίσω αυτή την ιστορία.

________________________________

Έχει περάσει μια βδομάδα και εγώ ακόμα να γίνω καλά . Ο πυρετός δεν μου έχει πέσει ακόμα , ενώ η ψυχολογικά νιώθω ακόμα διακείμενος .

Ξαφνικά άκουσα το κινητό μου να χτυπάει ήταν ο Hoseok .

H: Πως είσαι;

Τ: Χάλια.

Η: Θέλω να σε δω .

Τ: Μπορείς να έρθεις όποτε θέλεις . Μου ελειψες .

Η: Και εμένα . Σήμερα σε ρώτησε ο Park .

T: Park;

H: Ο διευθυντής .

Τ: Έχουν ενημέρωση πως θα λείπω .

Η: Αυτό του είπα και εγώ . Μου ειπε πως θέλει να σου πει κάτι και του έδωσα το νούμερο σου .

Τ: Hoseok τι έκανες ;

Η: Νομίζω πως του αρέσεις . Ποτέ δεν έχει ασχοληθεί τόσο με έναν μαθητή του . Ρωτάει κάθε μέρα για εσένα .

Τ: Λες βλακείες . Με περνάει αρκετά χρόνια άσε που θα έχει βρει και σίγουρα το ταίρι του .

Η : Όχι ... έμαθα από την Luna πως είναι μόνος .

Τ: Δεν αλλάζει κάτι αυτό .

Η: Λοιπόν τα λέμε αύριο , θα έρθω να σε δω .

Άφησα το κινητό στο κομοδίνο και προσπάθησα να σηκωθώ . Μια βδομάδα τώρα δεν έχω βγει από το δωμάτιο μου . Φοβάμαι να τον δω , δεν θέλω να τον αντικρίσω .

Πήγα μπροστά από τον καθρέφτη και άρχισα να παρατηρώ τον εαυτό μου .

Το δέρμα μου ήταν πιο άσπρο και από το πουκάμισο που φορούσα . Τα μαλλιά μου είναι ανακατεμένα , τα χείλι μου σκασμένα και τα μάτια μου κόκκινα .

Ακόμα δεν συνειδητοποιώ το γεγονός πως με άγγιξε . Νιώθω ακόμα τα χέρια του σε όλο μου το σώμα . Προσπαθώ να το ξέχασα αλλά δεν μπορώ , δεν είμαι τόσο δυνατός .

Άνοιξα τα δυο πρώτα κουμπιά από το πουκάμισο μου και έπιασα με το χέρι μου το σημάδι που άφησε . Ακόμα πονάει .

Ξαφνικά άκουσα την πόρτα να κλείνει , τρόμαξα και πήγα να δω αλλά δεν ήταν κανένας .