ғᴏʀᴄᴇᴅ ᴍᴀʀʀɪᴀɢᴇ x ᴠᴋᴏᴏᴋ

:11:

Taehyung's Pov

Έχουν περάσει δυο βδομαδες από τότε και είμαι τελείως καλά όσο αφορά την υγεία μου ... γιατί ψυχολογικά γίνομαι όλο και χειρότερα . Κάθε βράδυ βλέπω εφιάλτες , φοβάμαι να βγω από το δωμάτιο , τρέμω όταν ακούω βήματα , φοβάμαι και την ίδια μου την σκιά .

Αφού ντύθηκα κατεβηκα κάτω όσο πιο γρήγορα μπορούσα , δεν ήθελα να τον συναντήσω και ξέρω πως δεν έχει φύγει ακόμα για την εταιρία .

JH: Taehyung.

Άκουσα την φωνή της κ.Jeon και γύρισα προς αυτήν .

Τ: Καλημέρα , βιάζομαι πρέπει να φύγω .

JH: Κάτσε να φας , είναι νωρίς ακόμα .

Τ: Δεν πεινάω .

JH: Τώρα με την αρρώστια έχασες αρκετά κιλά , πιες έναν χυμό τουλάχιστον .

Τ: Θα πιω στο σχολείο . Γεια σας .

Πριν μου πει κάτι ακόμα έφυγα γρήγορα .

[...]

Όταν μπήκα στο σχολείο άρχισα αμέσως να ψάχνω τον Hoseok .

Ξαφνικά ένιωσα να πέφτω πάνω σε κάποιον .

Όχι πάλι .

Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα τον διευθυντή .

Β: Ήρθες .

Μόλις με είδε ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλι του .

Τ: Ναι έλειπα είδη αρκετό καιρό .

Β: Πως είσαι;

Τ: Καλά . Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον .

Του χαμογέλασα και έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα γιατί το κουδούνι είχε είδη χτυπήσει .

Jimin's POV

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνα από τότε που εγώ και ο Jungkook χωρίσαμε . Έρχεται καθημερινά σπίτι μου αλλά δεν του ανοίγω .

Μου λείπει τόσο πολύ . Θέλω να τρέξω και να τον αγκαλιάσω . Μένει για ώρες έξω από το σπίτι μου .

Είναι η πρώτη φορά που δεν έχουμε δει ένας τον άλλον για τόσο καιρό .

Ξαφνικά άκουσα το κουδούνι . Ο Jungkook δεν χτυπάει ποτέ . Άφησα τον Kookie στο κλουβί του και πήγα να δω ποιος ήταν .

Άνοιξα και είδα έναν άντρα ντυμένο στα μαύρα , στην αρχή τρόμαξα αλλά όταν έβγαλε την μάσκα του κατάλαβα το ποιος ήταν .

Jm: Πως έμαθες που μένω και τι θέλεις ;

?: Ήρθα για να σου δώσω κάτι . Θα με αφήσεις να περάσω;