BİLİNMEYEN

13.Bölüm

Arkamızda her kim varsa Jase'i bir o kadar korkutmuştu bizi kovalayan şeyin ne olduğuna bakmak için döndüğüme pişman oldum ormanda yaşadığım o dakikalar aklıma gelirken nefes alışverişlerim kesik kesik çıkmaya başlıyordu sanki astıma ihtiyaç duyan bir insan gibiydim

Jase ise ne ile karşı uğunu bilir gibi bir hali vardı arabada benim olduğumu umursamadan sürüyordu elleri direksiyonu sıkmaktan bembeyaz kesilmişti burnundan nefes alışverişleri burun deliklerinin büyümesine neden oluyordu gözlerindeki ateş bizi kovalayan yaratıktan dahada korkmamı sağlıyordu.

Biz ne kadar hızlanırsak arkamızdaki şeyde bizimle beraber hızlanıyordu.

''Sıkı tutun'' dediğinde ellerim ile koltukları sıktığımda araba sağa doğru bir manevra yaptı arkamızdaki şey hiç beklemediği bir şekilde uçurumdan aşşağıya uçmuştu.

Benim havam dahada küçülürken biraz ilerden sola döndü ve arabayı köşeye çekti tırnaklarımı yaşadığım olay yüzünden koltuğa geçirmiştim havayı içime çekemez olmuştum ki nefes almanın ne kadar güzel bir şey olduğunuda unutmamış oldum

Arabayı durdurduğunda arabadan indi ve etrafını dolaşarak kapımı açtı, beni tam kucağına alırken ellerimi ölüm korkusu ile o kadar sıkmıştım ki beni kucağına zar zor alabilmişti bu sefer sıra onun tişörtündeydi , yaşadığım panik atak o kadar çoğalmıştım ki gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı olaylar yüzünden oluşan panik atak ödümü koparıyordu aklıma birsürü değişik düşünceler kaplamıştı, çünkü korkuyordum.

Nefeslerim dahada tükenirken kalbimdeki acı tarif edilemez birşeydi sanki birisi sigara söndüyordu kalbimin üzerinde

.''Panik,,pa..nik'' ağzımdaki kelimeler düğüm oluyor hızlı çıkan nefeslerim konuşmama izin vermiyordu.

Beni yere oturttururken kendisine yanıma oturdu, şu anda ne yapıcağını bilemeyen acemi çocuklar gibiydi.

''Ne yapıcam Zena bilmiyorum''dedi ve ayağıya kalktı biir çırpıda arabadan su getirdi, ama nefeslerim suyu içmeme izin vermiyordu ,buna kızmış olacak ki suyu arabaya fırlattı. Ben yerde kıvrınırken saçlarını yoluyordu, sanırım beni kaybetme korkusu onu öfkelendirmişti, ben korkuyordum bir çok kez ölmek istemiştim belki de ama su anda istemiyordum , babamı bırakıp gitmek Amelia'yı bırakmak istemiyordum bu yüzden ağlıyordum ve ağlamam nefes alışverişlerimi tamamen kesiyordu aklımda düşünceler yüzünden panik atağım dahada hızlandı.

Ölme düşüncesi vücudumu sararken , daha da kötüye gidiyordum.

Ölüm bir insanın en büyük korkusu, arkasında bıraktıkları ,nsorulacak hesapları, simdi daha iyi anlıyordum , kötü bir insanın ölüm korkusunu ,

ama benimki arkamda bırakacaklarım içindi

Yaşadığım panik atak ilk defa başıma geliyordu bende ne yapacağımı bilmiyordum. Yaşlar gözümden yuvarlanırken Jase 'de bu halime şaşırmıştı ellerini saçlarından geçiriyordu ve arabaya tekme atıyordu.

"Ah Melek..Ah"

Beni kolları arasına aldı ve elleri ile saçlarımı okşadı.

"Buradayım..Şş,geçecek basit bir panik atak" elleri yüzümü tutarken tekrar konuştu.

"Duydum mu basit bir panik atak, sen daha kötülerinin üstesinden geldin Küçüğüm" dedi ve güldü dudakları anlımı buldu.

"Evet ..basit bir panik atak , güzel şeyler düşün" dediğinde kolları arasına çekti beni.

Aklıma annem ile anılarımı getirdim küçükken oynadığımız oyunlar, ben ilk liseye gittiğim zamanlar, ve mezuniyetim , ilk 18. Yaş günüm.

Hepsi beynimde volta atıyordu, her karesi ayrıntısına kadar önümde duruyordu sanki.

Burnumdan giren hava kalbime ve ciğerlerime gittiğinde gözümdeki yaşları tutamadım, nefes almayı bu kadar özlediğimi bilmiyordum ellleri ile gözümdeki yaşları sildiğinde arkasından dahada kötüleri geliyordu beni ayağıya kaldırınca kolları ile sımsıkı sarıldı ,nefesi ensemdeki saçları gıdıklarken koca bir nefes bıraktı. Elleri saçlarımı okşuyordu ,sarılmanın verdiği rahatlık ile ona sarıldım ve gözlerimi kapadım.

Yaşadığım dakikalar sanki bana yıllarca bitmeyecek gibi gelmişti kaldıramıyacağım o kadar yük birikmiştiki içimde.

"Beni çok korkuttun Melek" dedi ve alnını alnıma dayadı nefesleri burnuma ve dudağıma çarparken rahatladığımı hissettim.

Araba evin biraz uzağında durdu ikimizde eve gelene kadar hiç konuşmamıştık ki iyi olmuştu çünkü konuşacak halim kalmamıştı yaşadığım şeyler beni sanki yaşlandırmıştı hangi ara böyle olmuştuk bi fikrim yoktu.

Kapıyı açtığımda durdurdu

''Akşam seni almaya gelicem saat 8 gibi hazır ol ve lütfen kendine dikkat et''dediğinde elimi tuttu.Yaşadığımız olay onu ve beni etkilemişti.

O yaratık her neyse eğer bu işin içinde Jase varsa bende tehlike içindeydim,bu yüzden bana dikkat etmemi istiyordu.

''Ve nereye gidersen tuvalet , banyo ,arkadaşına, babanla bile olsa bana haber vermeni istiyorum,tamam mı''dediğinde itraz edecek gücüm olmadığı için kabul ettim.

''Güzel akşam gelirim'' dediğinde kafam ile onayladım ve arabadan indim , kısa bir süre gidişini izledikten sonra eve ilerledim.