" My Little Prince "[S3 Uncomplete]

┨Chapter 11├

پارت یازدهم

-خودم هستم عالیجناب نگران نباشین

چانیول به سختی نفس حبس شده اش را بیرون داد

-چ..چطور اینجایی؟

-یادتون رفته من یه مرزبانم؟میتونم مرزهای جابه جایی رو از همه جا باز کنم

چانیول انگشتانش را روی پتویش چنگ کرد و سعی کرد بر ضعفش غلبه کند و از تخت پایین بیاید

-پس چرا قبلش نیومدی؟میدونی من چی کشیدم؟میدونی حقیقت چقدر درد داشت؟ الانم دارم از ناراحتی و ناامیدی ذره ذره جون میدم

سوهو ارام سمتش قدم برداشت و برای کمک به شاهزاده اش به دستان او چنگ زد و لبخندی بصورتش زد

-نا امیدی؟شما از چه چیزی ناراحتین سرورم؟

-تو نمیدونی؟...نه..توام نمیدونی..اون نفرین اجرا میشه, همه ی مردم بدبخت تر از اینی که هستن میشن و راهی برای نجاتشون نیست، من و پدرم و خاندان حکومتی محکوم به مرگیم، تمام راه های ادن و کهن ازبین رفتن ، یه نقشه ای که چند قرن طول کشیده اجرا

-سرورم!اروم باشین

سوهو جلوتر رفت و شاهزاده لرزان از خشم و ناراحتیش را بین اغوشش زندانی کرد.

میدانست این شاهزداه کسی بود که میتوانست به ان تکیه کند.

چانیول با حس اغوش مهربان و دلداری دهنده ای که بعد از مدت ها رازداری، بغضش ترکید.

سرش را روی شانه ی سوهو فشرد و از ته دل گریه کرد.

خسته بود از تنها بود و حالا کسی حرفش را میفهمید.

دردش را میدانست و اینطور سعی داشت دلداریش بدهد

-شاهزاده ی من، این نفرین به زودی اتفاق میفته چون مردم و پادشاهای قبلی غفلت کردن..اون ها خودشون اجازه دادن این نفرین درست مثل یک سم وارد زمین و هوا شه و به اینجا برسیم

چانیول چنگی به شانه ی سوهو زد و اه خفه ای کشید.

درد داشت.

اشتباهات اجدادش اینطور گریبان ان ها را بگیرد خیلی درد داشت

و قلب شاهزاده جوان برای این درد بیش از حد کوچک بود.

-پس چطور میتونی لبخند بزنی؟وقتی هیچ امیدی نیست؟چطور انقدر راحت به من دلداری میدی؟الان نه گردنبندی وجود داره نه محافظین، نه کسی که بخواد قیام کنه و این قوانین بیخود رو تغییر بده!

سوهو از چانیول کمی فاصله گرفت و با دستش ماه را نشان داد

-نفرین بزودی شروع میشه، ماه کاملا تاریکه و این یعنی بدیمنی که گریبانگیر این سرزمینه و مردمه اما یچیز دیگه ای هم هست..هاله ی نور رو میبینید؟اون راهو برای کسی روشن کرده که میخواد علیه این نفرین قیام کنه و مردمش رو نجات بده!