Tae Hyung လက်ကို ဆန့်တန်းကာ ဝါးခနဲသန်းပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းကာ ရေချိုးခန်းဘက်ကို လျောက်ခဲ့သည် သို့ပေမယ့် မထင်မှတ်ပါပဲ.. ခေါင်းနဲ့ နံရံပစ်ဆောင့်မိသဖြင့် နောက်ကို လန်ကျသွားသည်...
သေပါပြီနာလိုက်တာ.. ဘေးဘီကို ဝဲကြည့်တော့.. ငါ့အခန်းမှ မဟုတ်တာ.. ဟုတ်သားပဲ... မနေ့က မျက်နှာက ဒဏ်ရာတွေနဲ့က တစ်ကြောင်း တစ်ယောက်တည်း နေတာ နှစ်ကြောင်း.. ဟိုလူဆိုးတွေ ထပ်လာမှာ ဆိုးတာ သုံးကြောင်း.. အကြောင်းပြချက် သုံးခုနဲ့ Jimin က ဇွတ်အတင်းဆွဲထားတာမို့ အိပ်ဖြစ်သွားသည်..
Jimin အခန်းထဲ လိုက်ဝင်တော့ Yoon Gi ဆိုတဲ့ လူကြီးရဲ့ ဒဲ့အကြည့်တွေ တစောင်းအကြည့်တွေ ကပ်ပါလာတာ သူသတိထားမိသည်..
Jimin ဖွင့်မပြောသေးပေမယ့်... ဟိုလူကြီးနဲ့ Jimin ရဲ့ အခြေအနေကို သူသဘောပေါက်ထားပါသည်... သူနဲ့ သူ့ရဲ့ ကလေးလေးလဲ မကြာမီပေါ့...
Tae Hyung မျက်နှာသစ်ပြီး အောက်ဆင်းလာတော့ Jimin တစ်ယောက် မီးဖိုချောင်ထဲ အလုပ်ရှုပ်နေသည်.. Apron အဖြူလေးပတ်ထားပြီး ပြေးလွှာနေးပုံက အိမ်ရှင်မ တစ်ယောက်လို....
"ဟေ့.... အိမ်ရှင်မလေး.. ဘာချက်လဲ"
ဟင်းချက်နေတဲ့ Jimin က ချက်ချင်းလှည့်ပြီး မျက်စောင်းထိုးသည်.. မျက်စောင်းထိုးတာတောင် ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းလေး....
"ငါ့ကို လာစမနေနဲ့ စားစရာရှိတာစား"
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် သူ့ရှေ့ပန်းကန်တွေကို လာချပေးသွားသည်...
"မင်းလူကြီးနဲ့ Kookie ရော... မထကြသေးဘူးလား"
"ဘာ... ဘာလူကြီးလဲ"
စကားတွေပင်ထစ်ပြီး ပါးတွေပါရဲလာတဲ့ Jimin ကြောင့် Tae Hyung ရယ်မိသည်.. လိမ်ကဖြင့် မလိမ်တတ်ပဲ "
"ငါမသိဘူးများထင်နေလား... အာ့လောက်ထိ ရှက်မနေနဲ့ မင်းမျက်နှာက ပေါက်ထွက်တော့မလိုပဲ"
"စားစရာရှိတာ... မင်းမျက်နှာကို ကြက်ဥနဲ့ ကောက်ပေါက်လိုက်မယ်"
သူတို့၂ယောက်ကသာ မီးဖိုချောင်ထဲ တဟီးဟီး တဟားဟားနဲ့ လှေကားထိပ်မှာတော့ Yoon Gi တစ်ယောက် ချောင်းကြည့်ပြီး အူတိုနေသည်...
