" My Little Prince "[S3 Uncomplete]

┨Chapter 19├

پارت نوزدهم

خاطرات جونمیون-کریس

-بیا کریسس، زودباش

جونمیون با تمام توانش دستش را که دور سه تا از انگشتان کریس مشت شده بود میکشید. کریس که سعی داشت با یک دستش، هدبندش را بگیرد تا جلوی چشمانش نیفتد، قدم هایش را تندتر کرد

-میون، آروم تر برو!

-نه نمیشهه، بیاااا، ما باید زودتر برسیممم

و بعد با دستش اشاره ای به شیشه ی اتاق یکی از اساتیدشان کرد و تندتر دوید، وقتی به شیشه رسیدند جونمیون تقریبا با سر در شیشه فرو رفته بود اگر کریس از پشت نگهش نمیداشت

اما انگار میون کوچک متوجه نبود، تقلایی کرد و از بین دستان کریس ازاد شد و سرش را به شیشه چسباند، درحالی که دماغش به شیشه فشرده میشد، با صدای ذوق زده ای صحبت کرد

-نگا کریس، اینا رو از قبیله اشون نجات دادن،‌دورگه انن..مامان بابا ندارن ولی خیلی بانمکنن، چرا انقد کوچولوان ؟

کریس در حالی که سربندش را محکم بسته بود لباسش را مرتب میکرد و حواسش به حرف های میون کوچکش نبود

جونمیون با نگرفتن جواب ، سرش را همانطور چسبیده به شیشه چرخاند و وقتی دید کریس نگاهش نمیکند، لبانش را اویزان کرد

-کریسسس..با میونی حرف بزن

کریس در حالی که زبانش را بیرون اورده بود تا شال کمرش را هم محکم کند، توجهی به صدای بغض دار جونمیون نکرد

همان موقع دونفر دیگر از بچه رسیدند، یکیشان را میشناخت، اسمش تاعو بود ولی دیگری انگار همان شاگرد جدیدی بود که اورده بودند، همانی که لباس طلایی تنش داشت و ازمینسوک هیونگ سگی هدیه گرفته بود

کریس نگاهی به صورتش انداخت، بامزه بود  چشمان خمار خسته ای داشت و لبخند از روی لبش نمیرفت، کریس ناخوداگاه عقب رفت تا به او جایی برای دیدن بدهد و متوجه نشد جونمیون ارام از گوشه ی پنجره کنار کشید و با قدم های کوتاهش دور شد.

پسرک با همان لبخند خسته سمتش برگشت و اینبار لبخند دندانی زد.

-ممنون هیونگ

کریس هم متقابلا لبخندی زد و چیزی نگفت، تاعو که کنارش ایستاده بود با دیدن کریس بدون جونمیون لبخندی زد و تقریبا از یک بازوی کریس اویزان شد

-  کریسس، میخوای روز اهدای لباس چه رنگی انتخاب کنی؟

کریس که سعی داشت به خاطر وزن تاعو تعادلش را از دست ندهد، تکیه اش را به پای سمت چپش داد و نگاهی به تاعو انداخت

-هنوز نمیدونم تاعو،باید بعدا تصمیم بگیرم

-اما من میخواستم متضاد تو بردارم که باهم باشیم