Vladimir (Voltooid)

Hoofdstuk 10

Ik schrok wakker van de dekens die met een ruk weggetrokken werden. Ik zat meteen rechtop in bed.

'Kom op, genoeg geluierd! Ik dacht dat je wilde leren hoe je een kruisboog gebruikt?' Sarah stond met haar enen hand in haar zij en met in haar andere hand de deken naast het bed.

'Hup, eruit!' zei ze terwijl ze zich omdraaide en de deken op de grond gooide. 'Nee asjeblieft.' kreunde ik, terwijl ik weer ging liggen en mijn gezicht onder het kussen verstopte.

Maar ze was onverbiddelijk. Ze trok met een ruk het kussen uit mijn handen. Met tegenzin ging ik weer rechtop zitten. 'Hoe laat is het? vroeg ik slaperig.

'Half 8. We hebben je een uur laten uitslapen, dus je hebt niks te klagen.' zei Sarah opgewekt. 'Nou bedankt.' mompelde ik sarcastisch.

Ik klom uit het grote hemelbed en probeerde me te herinneren wat er die avond ervoor gebeurd was. Mijn gedachten waren één grote brei en het duurde even voordat ik me het allemaal weer kon herinneren.

Met een schok realiseerde ik me wat er zich de vorige avond had afgespeeld. Ik kon het eigenlijk niet geloven. Had ik het niet allemaal gedroomd?

Ik bleef even twijfelend staan en keek naar Sarah die was begonnen met het bed opmaken. Ze merkte dat ik naar haar keek en liep naar me toe.

'Ik hoorde van mijn vader wat er vannacht gebeurd is.' zei ze voorzichtig, terwijl ze mijn hand pakte. Ik knikte. 'De... de prins heeft je alles verteld, toch?' ging ze verder. Weer knikte ik, niet wetend wat ik precies moest zeggen.

'Gut, je moet vreselijk geschrokken zijn.' Ze keek me meelevend aan. 'Wel iets, ja.' grinnikte ik. Ze lachte. 'Je zou er toch vroeg of laat een keer achter gekomen zijn. Weet je hoe raar we het vonden dat de prins een mens bij ons liet wonen. Het is eigenlijk nog steeds absurd, helemaal dat we je nu als lokaas gaan gebruiken.' 

'Ik wil zelf lokaas zijn, hoor.' sputterde ik tegen. 'Dat weet ik wel,' antwoordde ze, 'maar je hebt geen idee waar je aan begint. Dimitri, de oom van de prins, is echt een vreselijke man. Je wilt niet weten waartoe hij allemaal in staat is.

'Maar je moet het zelf weten.' vervolgde ze, 'In ieder geval heb ik de taak gekregen om je te leren schieten met een kruisboog. Ook heeft de prins gevraagd of ik je zoveel mogelijk over vampiers wil leren. Hij wil dat je zo goed mogelijk voorbereid bent, zodat je precies weet wat je moet doen als je aangevallen wordt.'

Ik wilde antwoorden, maar ze was nog niet klaar. 'Wat betekent,' zei ze, 'dat we het erg druk gaan krijgen de volgende dagen. Dus dat wordt elke ochtend lekker vroeg opstaan. De prins wil trouwens niet hebben dat je nog in de toren slaapt, dus je kunt zolang hier slapen.' 

Ik wilde protesteren, maar Sarah pakte mijn hand en trok me naar de andere kant van de slaapkamer. 'Ik had al kleren voor je klaargelegd, dus als je je snel aankleed kunnen we zo beginnen.' 

'Asjeblieft, ik ben net wakker. Laat me even rustig aan doen.' vroeg ik haar lachend, maar ze schudde resoluut haar hoofd, duwde een stapeltje kleren in mijn handen en liep toen de kamer uit. 

Net toen ik dacht dat ze weg was, stak ze haar hoofd om de hoek van de deur en vertelde me dat ik 10 minuten had om me klaar te maken en naar de keuken te komen. Voordat ik kon reageren, was ze al weer weg. 

Ik keek om me heen en had nu pas aandacht voor de kamer waar ik in stond. De slaapkamer was erg groot en donker. De gordijnen waren net zoals in alle andere kamers in het kasteel dicht. Midden in de kamer stond een groot hemelbed. Aan één kant van de ruimte was een grote openhaard. 

Ik liep ernaar toe en zag toen dat er een grote spiegel boven de haard hing. Dit was de eerste spiegel die in het kasteel zag. Ik wist eigenlijk niet waarom Darius niet wilde dat er spiegels in het kasteel hingen, maar het had waarschijnlijk iets te maken met het feit dat iedereen in het kasteel een vampier was. 

Ik bekeek mijn eigen spiegelbeeld. Ik had nu pas door hoe vreselijk ik eruit zag. Mijn lange, donkere haar zat alle kanten op en zat vol met klitten en ik had grote wallen onder mijn ogen. Ook mijn nachthemd zag er niet zo best meer uit. Hij was gescheurd aan de onderkant en ook bij mijn linkerschouder zat een grote scheur.  

Snel maakte ik me klaar en ging naar beneden. Ik rende door de kasteelgangen heen om nog op tijd te komen en kwam drie minuten te laat in de keuken. Sarah stond me al op te wachten met mijn ontbijt. Getruda en Aalbert waren er niet. 

Na een snel ontbijt, vertelde Sarah dat ze me op de zolder zou leren schieten, aangezien ze niet naar buiten kon door het zonlicht. Ze zei ook dat we alleen vandaag overdag zouden oefenen en daarna alleen nog maar 's nachts. 'Het gevecht zal ook 's nachts plaatsvinden, dus het is beter als je er dan al aan gewend bent om overdag te slapen en 's nachts wakker te blijven.' 

'Waarom zijn jullie overdag dan altijd op als jullie niet tegen zonlicht kunnen?' vroeg ik nieuwsgierig. Sarah glimlachte. 'Vampiers slapen niet, dommie. Dus we zijn 's nachts ook gewoon wakker.'

'Maar waarom heb je dan wel een bed?' wilde ik weten. 'Gewoon.' Ze haalde haar schouders op. 'We gaan wel eens naar bed, hoor. Maar we slapen niet. Ikzelf vind het gewoon heerlijk om onder de dekens te kruipen en een boek te lezen. Maar er zijn ook vampiers die geen bed hebben, hoor.'

Sarah nam me mee naar de zolder en stak een paar kaarsen aan, zodat er genoeg licht was. Alles stond al klaar. De kruisboog lag samen met de zilveren pinnen en een ander houten doosje op een tafeltje en er stond aan het eind van de zolder stonden twee schietschijven. Sarah pakte het houten doosje op en haalde er wat houten pinnen uit. 

Ze liet ze aan mij zien. 'Hiermee kun je een vampier ook doden, maar dan moet je recht door het hart schieten, dus dat is een stuk lastiger. Maar we gebruiken om te oefenen deze pinnen, want ze zijn voor mij op dit moment wel een stuk veiliger. Ik kan de houten pinnen gewoon aanraken en de zilveren niet. Wij vampiers kunnen dus ook alleen maar de houten gebruiken.' 

Ik knikte en luisterde aandachtig naar wat ze me over het wapen vertelde. Het leek me erg moeilijk om er goed mee te kunnen schieten, maar ik moest het leren. Sarah liet zien hoe je het ding vast moest houden en hoe je het best kon richten. 

Ze demonstreerde hoe je moest gaan staan en richtte toen op de schietschijf. 'Ik zal het een keer voordoen.' zei ze en met die woorden schoot ze recht in de roos. Ik juichte en ze draaide zich grijnzend om. 'Nu jij.'