The office

-9-

Het is half 11 als ik wakker word van de zonnestralen die door het spleetje tussen de gordijnen naar binnen schijnen. Ik kijk op mijn telefoon of ik nog iets gemist heb en zie dat ik een berichtje van Harry heb.

*Harry*

Hey Josy, morgen kom ik je ophalen. Zorg dat je om half 9 klaar staat ;) Harry

Mijn hart lijk even stil te staan. Harry komt me ophalen? Waarom zou hij dat doen? Misschien kon hij mijn gedachten lezen toen ik mij af vroeg waarom wij het nooit over carpoolen hebben gehad. Met een grote glimlach stap ik uit mijn bed en loop ik naar de keuken. Ik kijk nog een keer op de klok. Nu zou ik Ezra wel kunnen bellen denk ik, dus ik pak mijn telefoon en bel Ezra. Hij gaat een paar keer over en dan hoor ik een stem aan de andere kant.

'Hey Josy, lang niet gesproken!' zegt hij met nog een beetje slaperige stem.

'Hey Ezra, ja het spijt me, het is allemaal een beetje druk,' lach ik.

'Is niet erg, kan ik wel begrijpen met je nieuwe baan enzo. Maar waaraan heb ik het genoegen dat je mij belt?'

'Nou ik vroeg me af je of je zin had om vanmiddag langs te komen? Ik heb je al zo lang niet meer gezien.'

'Ja tuurlijk! Hoe laat kan ik komen?' vraagt hij en ik kijk op de klok. Het is nu 11 uur.

'Je zou wel over een uurtje kunnen komen? En trek vooral gewoon lekker chil kleding aan want ik ben niet van plan het huis te verlaten vandaag,' lach ik en hij lacht mee.

'Komt helemaal goed. Dan zie ik je over een uurtje.'

'Oké, tot strakjes,' zeg ik en ik hang op.

Een uurtje later staat Ezra als afgesproken voor de deur. Ezra is knappe jongen die net iets jonger is dan ik. Zijn donkere haren zijn niet in model gebracht maar vallen losjes in een midden scheiding. Het ziet er best leuk uit. Normaal gesproken heeft hij wel iets in zijn haar zitten maar ik kan het hem niet kwalijk nemen. Het is weekend en ik loop zelf in mijn loungepak.

'Ezra!' roep ik blij en ik vlieg hem om zijn nek. Zijn vertrouwde armen slaan om me heen en zijn parfum voelt als een warm welkom. Dat moment dat je net je beddengoed hebt gewassen en weer in een fris bed kan liggen. Dat herkenbare gevoel van vertrouwen en veiligheid is wat ik voel als ik hem weer omhels. Ik had hem toch meer gemist dan ik dacht.

'Ook hallo,' lacht Ezra als hij zowat achterovervalt van mijn knuffelaanval.

'Kom snel binnen, het is koud buiten.' We lopen naar binnen en Ezra hangt zijn jas op.

'Kijk eens wat ik heb meegenomen,' zegt hij met een grote grijns op zijn gezicht.

'Is het wat ik denk dat het is?' grijns ik naar hem terug.

'Ben en Jerry's cookiedough ijs!' roepen we in koor.

'Oh mijn goed, hier had ik zoveel zin in!' zeg ik blij en ik maak een sprongetje van geluk.

'Dat dacht ik al op het moment dat je zei dat ik in chil kleding moest komen,' lacht hij en hij geeft de bak aan mij zodat ik hem nog even in de vriezer kan zetten voordat we hem gaan opeten.

'Maar wat gaan we doen? Filmpje kijken?' stelt Ezra voor.

'Klinkt als een strak plan,' zeg ik en ik plof op de bank en zet de tv aan. Ezra kom naast me zitten en ik kruip tegen hem aan. De film begint en we pakken allebei nog een deken en leggen die over ons heen. Als de film over de helft zetten we hem op stil voor een plaspauze en halen we het ijs uit de vriezer. We kruipen weer lekker onder de dekens en kijken de rest van de middag films en eten het ijs op. Dit soort momenten heb ik echt gemist sinds ik bij Colart werk. Niet dat ik hem helemaal niet meer heb gesproken maar gewoon even die momentjes van samen niks doen en me even nergens zorgen om maken. Ezra is er altijd voor mij geweest sinds het hele gebeuren met Mason. Hij heeft nooit meer gevraagd dan ik wilde en is altijd een luisterend oor geweest wanneer ik het nodig had. Ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten. Ik kan altijd mezelf zijn en hoef me nooit te schamen voor wie ik echt ben en dat vind ik heerlijk.