The Dignified Heartbreaker

TDH ~ 17

TDH ~ XVII

***

Cleopatra

"What are you waiting for?" Suplado at inip na tanong niya habang nakabukas para sa akin ang pinto ng front seat ng kaniyang sasakyan

Napaismid ako habang padabog na pumasok doon. Baka iwanan pa ako kapag nag inarte. I know him. He doesn't have much patience.

Ang ikinaiinis ko lang, bakit hindi niya man lang ma-appreciate na ang ganda ko ngayon?

Maganda naman ako parati ngunit mas elegante akong tingan ngayon wearing my white sequined strapless bustier cocktail dress. Nakafrench updo ang buhok ko with my bangs letting loose. It emphasized my angelic and doll-like features.

I'm one strong independent woman but I also yearn for appreciative comments from him. Am I weird?

"What's going on with you?" Aniya nang mapansin siguro ang nakasimangot kong mukha.

Himala, he's the one starting our conversation. Nasaan na ba ang recorder ko?

"Wala!" padabog kung sagot, hindi man lang siya sinulyapan.

Ilang minuto ang nagdaan na tahimik ang biyahe namin. The luxury car running smoothly.

"You already know how beautiful you are. I don't neeed to say it."

Umawang ang mga labi ko sabay biglaang napatitig sa kanya.

Napakurap ako at hindi maapuhap ang sasabihin. Biglaan ang pagragasa ng init sa aking mukha habang sumasabay ang malakas na pintig ng puso ko.

"Ah.." I stuttered. Agad kong iniiwas ang paningin nang matiyempuhan ang kanyang titig.

His hooded but mysterious eyes almost made me lost my thoughts.

Ano ka ngayon, Cleopatra? Hindi ba't iyan ang gusto mong marinig? Ba't bahag ang buntot mo ngayon?

Gusto kong sampalin ang sarili ko ngayon.. Dahil ilang salita lang niya, hindi ko na alam ang gagawin ko!

"What's up with your car? An armoured one?" I tried to act normal but my fingers keeps on fidgeting in my lap. "Where's your Maybach Exelero?"

I saw how his gaze glanced at me ngunit tinuon ko kunwari ang titig sa labas upang pigilan ang panay na kalabog ng dibdib ko.

"You keep on telling me about my safety. It irritates me a lot so just to calm your mind.. there it is."

Hindi ko maiwasang mapangisi sa kanyang sinabi. Buti naman pala at hindi na masyadong matigas ang kanyang ulo.

Still, kahit na Cadillac Escalade ESV pa ang kanyang gamit ngayon at may ballistic steel na proteksyon, hindi pa rin ako makakalma. It doesn't guarantee his safety. It won't do good kapag nasa labas na kami ng bulletproof car niya. Hindi ko alam pero masama talaga ang kutob ko sa meeting na 'to.

But then again, nandiyan naman sila Dad para siguraduhin ang security ni Odyssey.. kahit hindi na ako.

"Be vigilant. Huwag mong hahayaang mawala siya sa iyong paningin. But be careful as well, anak." Iyon ang bilin sa akin ni Dad sa communication device na nakalagay sa tenga ko. "We'll back you up. Don't worry."

From what I heard nag rain check na sila sa location kaya medyo magaan na ang pakiramdam ko ng kaunti.

"Sino nga pala ang ka-meeting mo ngayon?" I asked him nonchalantly.

Yes, I forgot to ask him about it.

I was trained to be calm and collected in this kind of situation but of course you can't be prepared enough in reality.