The Dignified Heartbreaker

TDH ~ 26

TDH ~ XXVI

***

Cleopatra

"I think it would be best if the employees see us like this more often, too, right?" he said while slightly raising our linked hands.

Tameme lang akong nakatitig sa kanya ngunit labis ang kalabog ng dibdib ko.

His lips rose and I can see his amusement seeing my taken aback emotion.

Tila wala sa sarili at nakalutang ako sa alapaap dahil sa halo halong emosyon.

His hands intertwined mine and my heart is racing crazily. His hands felt so warm. It is sending a thousand volts of frenzy in my system.

Wala akong nagawa kundi ang sumunod sa kanyang paglalakad. Neither did I answered his question earlier! Ano pa nga bang dapat kong sabihin?

Magiging choosy pa ba ako?! My gosh ito na, o, dream come true na ito! I will definitely treasure this moment!

Halos lahat ng mga empleyado ay napa-second take sa magkahugpong naming mga kamay. Pabalik-balik sa mukha namin at sa aming mga kamay. Napapatigil rin sila sa kanilang pagmamadali at mga gawain. Ang iba nama'y natitilihan at katulad kong wala sa sarili na nakatitig sa amin.

A lot of girls looked disappointed and angry at my direction.

Kung hindi lang siguro ako kinakabahan at kinikilig ngayon, malamang natawa na ako sa kanilang mga reaksiyon. They all look so funny!

Mabuti na lang at sa private elevator kami sumakay dahil kung hindi'y mas marami pa sigurong bulungan kaming maririnig.

Tahimik kaming nakarating sa opisina. We were both silent but our calm faces and satisfied expression mirrored each other. Ewan ko ba, na-adapt ko na yata ang ekspresyon ng mukha niya.

"Ah---sir---" Monique's words was stopped in midair when she saw our hands together.

Umawang ang labi niya at napatda sa kinatatayuan.

Her stare lingered in our hands.

Tinanguan lang siya ni Odyssey habang nakaharang sa pintuan ng opisina. Balewalang hinila niya ako papasok, ngunit marahan naman iyon.

Hindi ko napigilang sikuhin siya

"She was about to say something." sabay pandidilat ko sa kanya.

"I know what she's going to say." he shrugged.

Napatingala ako sa kanya.

"Manghuhula ka na ngayon?"

"Silly." he smirked amusedly. "Of course not."

I'm still not used to him having different emotions aside from his poker face!

"Ano nga?" pangungulit ko.

"My parents are here."

At bago ko pa siya mapigilan ay tuloy tuloy na siyang pumasok habang hila ako.

I was again rooted in my foot, absorbing what he said.

Nandidilat ang mata kong tinitigan ang mga bisitang prenteng nakaupo sa leather sofa.

"Oh my gosh! Ang sweet nila sweetheart!" A beautiful voice exclaimed heartily.

I don't know what to do!

His parents are in front of us! Halos manginig ako sa kaba.

What to do? What to do? My thoughts are clouded!