Quarantine/Kwarantanna

Professor

Professor
26/40

The professor was traveling towards South Park. He was the only passenger on the tram for half an hour. This situation amused him to such an extent that he laughed loudly intoxicated with his own voice. It happened because he considered himself a dying species due to lack of driving license. Until this quarantine he never thought about the need to own a car. For the first time, he thought of positive insulation in a car. Protected against virus, against plague.
He was interested in mechanics in general and always wanted to have his own train. The dream of a little boy who admired large steam engines at stations and remembered well the smell of coal smoke mixed with steam. Trains fascinated him. This year he had to fulfill his dream and take the Blue Train from Cape Town to Pretoria. He was thinking about August. Now the first decade of April is ending. Sitting on an empty tram, he was cynically thinking about his dream, which somehow began to come true. A child's dream about his own steam engine and wagons. He was content to sit alone in the electric city train. For the last few years each year, at the beginning of May, he went to Wolsztyn to the Steam Engine Parade. This year the event was for the first time a big question mark. The professor was not yet disappointed. Now he was enjoying his own train. He got off at the stop, and the illuminated and empty tram continued south. Returning home, he thought about booking a ticket for Blue Train. Probably the earliest will be in August. We'll see.

Profesor
26/40

Profesor był jedynym pasażerem tramwaju. Jechał w stronę Parku Południowego. Ta sytuacja rozbawiła go do tego stopnia, że śmiał się rubasznie i głośno upajając się własnym zadowolonym głosem. Było tak dlatego, iż uważał siebie za wymierający gatunek z powodu braku prawa jazdy.
- Nigdy, aż do tej kwarantanny - pomyślał - nie potrzebowałem auta. Po raz pierwszy też pomyślał o pozytywnej izolacji w aucie. Ochroną przed wirusem, przed zarazą.
Interesował się ogólnie mechaniką, może dlatego, że od zawsze chciał mieć własny pociąg. Marzenie małego chłopca, który podziwiał na dworcach wielkie maszyny parowe i pamiętał dobrze zapach dymu węglowego zmieszanego z parą. Pociągał go temat pociągów. W tym roku zamierzał zrealizować swoje marzenie i przejechać się Blue Trainem z Kapsztadu do Pretorii. Myślał o sierpniu. Teraz kończy się pierwsza dekada kwietnia. Siedząc w pustym tramwaju, pomyślał cynicznie o swoim marzeniu, które poniekąd zaczęło się ziszczać. Marzeniu dziecinnym o własnym parowozie i wagonach. Upajał się tą samotną chwilą w miejskim pociągu elektrycznym. Przez ostatnie kilkanaście lat każdego roku z początkiem maja jeździł do Wolsztyna na Paradę Parowozów. W tym roku po raz pierwszy impreza stała pod dużym znakiem zapytania. Profesor nie czuł się jeszcze zawiedziony. Miał teraz frajdę z własnego tramwaju. Wysiadł przy Parku, gdy oświetlony i pusty tramwaj mknął dalej na południe. Wracając do domu, pomyślał o rezerwacji biletu na Blue Traina.
- Chyba uda się w sierpniu. - Bardziej sobie życzył niż miał pewność.