18 ปีที่แล้ว
"เอาล่ะ ยิ้มนะ 1 2 ซั่ม!"
"ขอบใจนะเจสซี่"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราไปทางนั้นก่อนนะ"
"อื้อ แล้วเจอกันนะ" หลังจากที่ล่ำลากับคนที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นแล้ว เจ้าของกล้องก็รีบเปิดกล้องเพื่อเช็ครูปที่พึ่งถ่ายไปเมื่อกี้ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจและหันไปมองใครอีกคนที่ยืนข้างเขาในรูปถ่ายเมื่อกี้
"มา ถ่ายรูปอีกๆ" ว่าแล้วเจ้าของกล้องก็ยืดแขนออกไปจนสุดแขนพร้อมกันหันหน้ากล้องเข้ามา
"เห้อออ พอเถอะ ถ่ายอะไรเยอะแยะ"
"ไม่ได้นะ นี่มันวันสำคัญของมิลินแล้วก็เป็นวันสำคัญของยูกะด้วย"
"กูเกี่ยวไรวะ มึงจบการศึกษาคนเดียว ไม่ใช่กูซะหน่อย"
"ก็ถ้าไม่มียูกะก็คงไม่มีมิลินในวันนี้ไง ขอบคุณนะ" ไม่บ่อยนักที่จะได้ยินประโยคที่มันเชิงบวกงานนี้เล่นเอาคนเป็นพี่ถึงกับหลบตาคนเป็นน้องไปทันที
"ถ้าจะขอบคุณ มึงควรไปขอบคุณอีกคนด้วย"
"รู้หรอกหรอกหน่า คนที่มีบุญคุณที่สุด คุณนายใหญ่ของมิลิน" พอได้พูดถึงคนที่เป็นคุณนายใหญ่ก็มักจะตามมาด้วยรอยยิ้มเสมอ คุณนายใหญ่หรือจิ้งเจิน คือภรรยาเพียงคนเดียวของเจ้าสัวคริส ผู้เป็นเจ้าของเขตปกครองพิเศษแถบติดทะเลของฮ่องกง บางคนก็เรียกเจ้าสัวแต่บางคนก็เรียกมาเฟีย ซึ่งนั่นก็ไม่ผิดเพราะนอกจากคุณคริสจะเป็นเจ้าของเขตพิเศษพื้นที่นี้แล้วยังมีการดำเนินธุระกิจในแบบมาเฟียอีกด้วย และทั้งยูกะและมิลินก็เป็นหนึ่งในลูกน้องของคุณคริสโดยที่ยูกะเป็นบอดี้การ์ดของคุณคริส ส่วนมิลินแม้จะถึงอายุ18แต่ก็ได้มีโอกาสขึ้นมาดูแลคุณนายใหญ่ของบ้านอย่างจิ้งเจินหรือจะเรียกว่าเป็นคนสนิทเลยก็ว่าได้
"เดี๋ยวกลับไปมิลินจะเอาใบประกาศจบให้คุณนายใหญ่"
"อืม ดีละทำตัวให้ดี ให้สมกับที่คุณนายใหญ่รับมึงมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก" ใช่แล้ว คนที่ทำให้มิลินนั้นได้มีชีวิตที่ดีก็คือคุณนายใหญ่นั่นเอง เพราะคุณนายใหญ่มีอำนาจในการดูแลในส่วนของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเขตนี้ คุณนายใหญ่ได้เลือกให้ยูกะและมิลินให้ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพื่อนำมาเป็นลูกน้องฝึกวิชาต่างๆให้ แม้ที่จริงแล้วยูกะและมิลินจะไม่ได้เกิดจากท้องแม่เดียวกันแต่ก็นับถือกันราวกับเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดเพราะทั้งคู่มาจากที่เดียวกันนั่นเอง
"ไม่ได้จะดีแค่กับคุณนายใหญ่นะ มิลินคนนี้จะดีกับนายน้อยด้วย"
"อืม"
"ว่าแต่ ยูกะจะไม่ถ่ายรูปกันอีกเหรอ"
"ไม่อะ อ่าๆ ไปยืนตรงนั้นไป เดี๋ยวถายให้"
"ก็ได้" เมื่อรับคำแล้วคนตัวเล็กที่หอบทั้งใบประกาศนีย์มือหนึ่งและช่อดอกไม้อีกมือหนึ่งไปยืนหน้าป้ายแล้วฉีกยิ้มรอถ่ายรูป ส่วนอีกคนก็ยกโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเพื่อจะถ่ายรูป ทันทีที่กดโหมดถ่ายรูปขึ้นมาก็มีสายโทรศัพท์เข้าปรากฏชื่อและเบอร์ที่คุ้นเคย ไม่รอช้าที่เขาจะกดรับสายโดยปล่อยให้คนเป็นน้องยิ้มรออยู่อย่างนั้น
"อืม แมท"
"ตอนนี้คุณนายใหญ่อยู่ที่ไหน?"
"กูกับมิลินจะไปเดี๋ยวนี้" เมื่อเห็นว่าคนพี่รับสายโทรศัพท์มิลินก็เดินเข้ามาหาคนเป็นพี่ด้วยท่าทางที่เริ่มจะหมดความอดทนกับพี่แล้ว
"อะไรอีกเนี่ย"
"คุณนายใหญ่เข้าโรงพยาบาล"
"ห้ะ! เข้าทำไม?"
"หรือว่า จะคลอดนายน้อยแล้ว!"
"เห้ย แต่กำหนดคลอดอีกหนึ่งเดือนนี่มิลินจำได้"
"คุณนายใหญ่โดนวางยา"
"!!!"
จบประโยคของยูกะทั้งมิลินและยูกะก็รีบมาที่โรงพยาบาลทันที งานนี้เหมือนคนที่ตื่นตระหนกที่สุดคงหนีไม่พ้นมิลินเพราะปกติแล้วมิลินจะอยู่กับคุณนายใหญ่แทบจะตลอดเวลายกเว้นแค่ตอนไปเรียนเท่านั้น และวันนี้แม้พิธีจบจะมีแค่ครึ่งวันแต่เป็นเพราะมิลินเองที่เห่อถ่ายรูปจนมันลากยาวมาจนถึงช่วงบ่ายจนเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
