6 เดือนต่อมา
จากวันนั้นจนวันนี้เรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้นนั้นได้ผ่านมาร่วม 6 เดือนแล้ว กริชพามิลินออกจากบ้านมาวันนั้นแล้วเขาทั้งสองก็ไม่ได้กลับไปที่บ้านนั้นอีก จากที่คิดกันว่าจะไปที่ไหนที่ห่างไกลและปลอดภัยได้นั้นทั้งคู่ก็ตัดสินใจเดินทางมาอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆของเกษตรกรที่อยู่ขอบของเขตปกครองของคุณคริส เมืองขนาดเล็กที่มีผู้คนอาศัยอยู่จำนวนไม่มากนักแต่เต็มไปด้วยผู้คนใจดีและมีน้ำใจ กริชและมิลินได้ห้องเช่าบนดาดฟ้าที่มีพื้นที่ไม่ได้กว้างมากมีเพียงแค่หนึ่งห้องโถง หนึ่งห้องนอนและหนึ่งห้องน้ำ แต่แค่นี้มันก็เพียงพอแล้วสำหรับคนสองคน วันเวลาผ่านไปบาดแผลตามร่างกายของมิลินนั้นก็ได้ถูกรักษาและหายเป็นปลิดทิ้งแต่สิ่งที่ยังคงไม่หายและอาจจะต้องใช้เวลารักษามากกว่านี้นั่นคือสภาพจิตใจ จากเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นทำให้มิลินมีอาการกลัวการมีเซ็กส์ มันจะรู้สึกแย่ทุกครั้งเพียงแค่คิดขึ้นมาก็สามารถทำให้มิลินรู้แย่ขึ้นมาได้ไม่ยาก แม้กระทั้งในค่ำคืนนี้ที่ร่างบางของมิลินนั้นกำลังรู้สึกแย่ในยามนี้เขากำลังหลับอยู่แต่มันกลับรู้สึกอึดอัดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก มิลินรู้สึกได้ว่ามันคือฝันร้ายและเขาก็พยายามที่เรียกสติตัวเองให้ตื่นขึ้นมาจนในที่สุดดวงตาที่หลับพริ้มก็ลืมขึ้นมาทำให้มิลินรู้ว่าสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกแย่นั้นมันไม่ใช่ความฝัน เพราะในตอนนี้นั้นร่างของเขากำลังโดนบุกรุกโดยร่างใหญ่ของใครอีกคนที่ตอนนี้กำลังพรมจูบอยู่แถวๆบริเวณหน้าท้องของเขา
"อื้อออ" เพียงแค่มิลินส่งเรียนครางฮือออกมาเนื่องจากรู้สึกเสียววูบวาบที่ท้องก็ทำให้คนที่แอบทำอยู่ใต้ผ้าห่มนั่นเปิดผ้าห่มออกมามองยังต้นเสียง
"แม่.."
"ทำอะไรน่ะหื้ม" แสงจันทร์ที่ส่องผ่านเข้ามาในหน้าต่างทำให้มิลินเห็นถึงสีหน้าของคนที่บังอาจทำให้เขาตื่นจากที่โผล่ออกมาจากผ้าห่มแค่หัว เมื่อโดนจับได้แล้วมิลินก็ทำการเปิดผ้าห่มออก ร่างสูงค่อยๆคืบคลานขึ้นมาเรื่อยๆจนมาถึงหน้าของมิลินก่อนจะค่อยๆเข้าไปใกล้แล้วจูบลงไปปากอวบอิ่มนั้นแต่ยังไม่ทันที่จะสอดใส่ลิ้นเข้าไปเจ้าของปากอวบอิ่บก็เบือนหน้าหนีซะก่อน แววตาเริ่มดูแตกตื่นลมหายใจเริ่มเข้าออกถี่ขึ้น อาการที่เกิดขึ้นคืออาการหวาดกลัวนั่นเอง เมื่อเห็นว่าจะไม่ไหวร่างใหญ่ที่ครอมทับเอาไว้แต่แรกก็รีบปล่อยอิสระทันที
