ผ่านไป 1 เดือนแล้ว ที่กริชกับมิลินนั้นได้ปรับความเข้าใจกัน กริชตัดสินใจย้ายกลับมาอยู่บ้านเหมือนเดิมโดยให้เหตุผลว่าอยู่คนเดียวมันเหงานั่นมันทำให้มิลินถึงกับยิ้มแก้มแทบแตก เพราะมิลินนั้นตอนนี้ไม่ได้เป็นเพียงแม่ของกริชอีกแล้ว ความสัมพันธ์มันเปลี่ยนไปตามความรู้สึกของหัวใจทั้งสองดวงที่รู้สึกในแบบเดียวกัน อาจจะไม่มีชื่อเรียกที่แน่นอนแต่ที่แน่นอนคือความรู้สึกที่มันเป็นความลับ ความลับที่มีเพียงคนสองคนที่รู้เท่านั้น
"เป็นไงบ้างครับ?" วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่มื้อค่ำนั้นเพรียบพร้อมไปด้วยสมาชิกในบ้าน และสำหรับในมื้อนี้กริชก็เป็นคนโชว์ฝีมือทำน้ำสเต็กสูตรที่เคยทำกินบ่อยๆตอนอยู่ที่อเมริกา เห็นเป็นคุณหนูคุณชายขนาดนี้แต่กริชก็มีความสามารถในการทำอาหารเหมือนกันแม้จะไม่ได้มากมายอะไรก็ตาม
"ซอสไวน์ขาวนี่อร่อยมากเลยครับหลานน้า"
"อืม เนื้อสเต็กก็นุ่มนะ"
"ลูกชายแม่เก่งที่สุดเลย" เมื่อกริชได้รับคำชมจากน้า พ่อและแม่ ก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจแต่คนที่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจเกินหน้าเกินตาก็คงจะเป็นมิลินที่ยิ้มไม่หุบตั้งแต่ได้เห็นกริชโผล่เข้าไปในครัวแล้ว หลังจากที่มื้อค่ำจบไปแล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายเข้าห้องเพื่อพักผ่อนดั่งเช่นทุกวัน มิลินที่เข้ามาในห้องนอนหลังจากคุณคริสอาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินถือขวดสบู่อาบน้ำเข้าไปอาบน้ำบ้าง ต้องบอกเลยว่าชีวิตที่ต้องคอยเก็บความลับนั้นไม่ได้ง่ายสักเท่าไหร่ เพราะทุกครั้งที่เขาร่วมรักกับกริชนั้นการสร้างรอยหรือการทำให้เนื้อหนังเป็นรอยคือเรื่องที่ทำไม่ได้เด็ดขาดเพราะฉะนั้นทุกครั้งที่มิลินอาบน้ำมิลินจึงจำเป็นต้องใส่ใจกับร่างกายตัวเองแบบสุดๆ ร่างบางที่ถอดเสื้อเสร็จต้องใช้เวลาไม่น้อยเลยที่ต้องยืนสำรวจร่องรอยอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่อยู่ในห้องน้ำ เมื่อแน่ใจแล้วถึงจะอนุญาตให้ตัวเองไปอาบน้ำได้
