Hayat gözünün önünde göremediklerinden ibaret oluyor bazen.Benim geleceğim aslında geçmişimde de olan bir adam da saklıymış.
Ben Güneş Aydın birlikte büyüdüğüm,her zaman hayranı olduğum adama şimdi aşığım...
Aileleri dost olan ,çocukluğundan beri...
Sabah güneş ışıklarıyla kalktım Demirin evlenme teklifi ettiği günün üstünden iki gün geçmişti,bugün 1 eylül yani sözümüzün olacağı gündü.Sakince kalkıp Ayçanın yattığı kanepeye baktım,toplanmıştı demek ki herkes kalkmıştı.Dün Banu hanım Neslihan teyzelere gelecekti akşam yemeği için ama ev işleri uzadığı için gelememişti.Bende eve dönüştüm ve annem bugün için dip köşe temizlik yaptırmıştı.Yerimde esneyip odamdan çıktım,Demirler akşam 19.00 da geleceklerdi annem bugün sabah tekrar toz alacağımızı söylemişti.Hızlıca üstümü giyinip aşağı indim.
"Annehhh"
"Ay Güneş gel kızım sen dolabın üst rafından servis tabaklarını çıkart yıka kurula salondaki masayı hazırla,fotoğraf çekinmeniz için bi alan hazırlayın Kayla aradı sabah bişeyler almış sen almazsın diye geliyolar az sonra"
"Of anne abartıyosunuz yine sadece söz ya zaten nişan da yapılacak niye ek olarak süsleme hazırlıyosunuz ki?"
"Sus kızım sanki hergün sözleniyo sen nasıl genç kızsın ya azcık heycanlan bi heves et annem evlenmek için adım atıyosunuz."
"Ay annem ben zaten mutluyum heycanlıyım ama siz abartıyosunuz bizim için sözlenmemiz mutluluk sebebi bunlar bizim için bişey ifade etmiyo"
"Ama bizim için ediyo kızımı kuru kuruya evlendirmem ben neyse hadi başla sen"annemin direktifiyle tabakları indirip tek tek yıkadım ve kurulayıp içerideki masayı hazırladım buu sırada kızlar geldiler ve birlikte küçük bi alan hazırladılar.Pasta yaptırmışladı ve bildiğimiz konseptli söze dönüştü isteme törenim ve benim hiç bir yetkim yoktu dışarıdan izliyodum aslında onların heveslenmeleri ve mutlu olmaları beni de mutlu etti ve akışa bıraktım,sonuçta her türlü sözüm olcaktı en azından herkes mutlu olsundu hem abartılı bişey yoktu zaten.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Zaten hazırladıkları köşe sade ve güzel duruyodu.Saat 17.30 olduğunda her şey hazır hale gelmişti annem bizi odam gönderdi.Evde annem ben kızlar dışında kimse yoktu,Beril erkenden evden gitmişti şuan nerede olduğunu bimiyodum hala konuşmuyoduk ve o da yardım etmek yerine evden gitmişti bu tavırları moralimi bozsa da düşünmemeye çalıştım,ama ben onun her mutlu anında sözünde yanında olmuş her işine koşmuştum ama Beril böyleydi küstüğümüzde benim için hiçbir şey yapmazdı.Odama geçip sırayla duş aldık ilk ben almıştım kızlar etrafıma geçmiş Kayla makyajımı Ceylin ve Tuğsem saçımı Ayça ise ojelerimi hallediyordu.Herşey bittikten sonra üstümüzü giymeye başladık.Elbisemi giyip hiç giymediğim topuklularımı ayağıma geçirdim ve kızlara döndüp etrafımda döndüm.
"Efsane oldun Demir abi tekrar aşık olacak"hep birlikte güldük.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
