Selam,bir anda gelen Demir ve Güneş'i yazma isteğim sonucu buradayım.Siz de sürpriz olur umarım mutlu olursunuz.Hadi biraz hasret giderelim,iyi okumlar.♥
Yanımda hissettiğim hareketlilik ile gözlerimi açarken yıllardır alıştığım görüntüye açtım gözlerimi.Elini yüzünün altına koymuş beni izleyen bir Demir.İçten bir şekilde gülümserken uyku mahmuru sesimle
"Günaydın "dedim.Alnıma kokulu öpücüklerinden birini bırakırken
"Günaydın güzelim,kahvaltı için aşağı inecektim sonra seni izlemek daha cazip geldi"deyip gülerken ben de hem onun gülüşünü izleyip hem gülmüştüm.25 yıldır bu gülümsemenin hala ama hala içimi hoplatması da cabasıydı.Evet evlenmemizin üzerinden 25 yıl geçmiş ben 48. yaşımı doldururken Demir de 51 olmuştu aylar önce.Hala birbirimize karşı aynı aşkla bakmamız ise bizim en büyük şansımız ve mutluluk sebebimizdi sanırım.
"Beliz düzgün in şu merdivenleri abicim"ah pardon en büyük şansımız mı demiştim?yanlış en büyük şansımız çocuklarımızdı.Birbirimize olan aşkımızdan sonra gelen ama en büyüğü.
"Abi bir şey yapmadım ya"
"Aynen civcivim korkuluklardan kayan da Deniz çünkü"Demir de bende durmuş her sabah olduğu gibi çocuklarımızın tatlı atışmalarını dinliyorduk.Yüzümüde kocaman gülümsemeyle yataktan kalkarken odamızdaki banyoda işlerimizi halledip odadan çıktık.Yağız
"Ablaa yeşil şortum yok yinee"diye bağırırken kızımın mutfaktan çıkmasına fırsat vermeden yukarıya doğru cırladım
"Nereye bıraktıysan oradadır Yağız "benim sesimi duyan oğlum biraz duraksayıp yukarıdan sakince seslendi
"Tamam anne,bulurum zaten şimdi"zaferle gülümserken biricik kocamın fenasın bakışlarına rastladım.
"Anne siz bahçeye geçin Alaz ve ben hallettik kahvaltıyı"diye seslenen benim kopyam olan kızıma içten içe teşekkür ederken
"Aferin anasının gülü yerim kız ben sizi"diye seslenerek bahçeye açılan kapıdan bahçeye çıktım.Deniz ve Beliz masaya hazırlamışlardı.Az sonra elinde krep tabağı olan Alaz ve yumurta tabağı olan İlay'ın da bahçeye çıkmasıyla geriye sadece deli oğlum Yağız kalmıştı.Ben bıkkınca iç çekerken İlay da kopyam olduğunu göstererek cırladı
"Ay Yağız in artık şu sofraya be sonra bulursun şortunu"artık alışık olduğumuz sahneye tepki vermeden tabaklarımızı doldurmaya başladık.Yağız koşarak indiği merdivenlerden sonra yine koşarak bahçeye çıktı ve kendini sandalyesin attı.Hepimiz yemeğimize başlarken İlay bir şey söylemek istediği belli edecek şekilde kıvranıyordu.Babası da dayanamamış olacak ki
"İlay ne söyleyeceksen söyle kızım kıvranıp durma?"dedi.Hepimiz buna gülerken İlay kısık sesiyle
"Baba Ayaz proje için işten sonra çalışmak istedi bende eve geç gelebilirim diye haber verecektim"ben alttan sırıtırken Demir ciddi sesiyle
"Sen,Ayaz ve?"
"Imh sadece ikimiz ortak alanlar hakkında çalışacağız da"Demir bir süre İlay'a baksa da sonunda
"Tamam kızım çok geç kalma ama ve yorulduğun an eve dön"İlay gülümseyerek babasını onaylarken Alaz
"Ben de çıkmam şirketten sıkıntı yok"dedi.İlay göz devirirken
"Arabam var kendim dönebilirim"dedi aksi sesiyle.Kontrol edilmekten anası gibi hoşlanmıyordu.Alaz 'a dönerken
"Pişt yakışıklım"dedim.Demir,Alaz,Yağız ve Deniz ayı anda
DU LIEST GERADE
AŞK-I NÂZENİN (Mahalle Aşkları1) TAMAMLANDI
Aktuelle LiteraturHayat gözünün önünde göremediklerinden ibaret oluyor bazen.Benim geleceğim aslında geçmişimde de olan bir adam da saklıymış. Ben Güneş Aydın birlikte büyüdüğüm,her zaman hayranı olduğum adama şimdi aşığım... Aileleri dost olan ,çocukluğundan beri...
