Geçmiş Geçmişte Kalır mı?

GGKM? 又 Bölüm 6

-Ve ben, bazı insanları asla affetmeyeceğim.-

Multimedia Burak 
Bölüm Şarkısı : Britney Spears - Circus 

- - - - - - - - - - - - - - - - -

6. Bölüm - Parti

Hayal ile beraber aşağıya indiğimizde Burak arabasına yaslanmış son model akıllı telefonuyla konuşuyordu. Siyah gömlek üstüne siyah takım elbisesi giymişti. Her zaman ki halinden çok daha farklı görünüyordu. Bizi görünce ilk duraksasa da sonra gözleri benim üzerimde takılı kalırken telefonun diğer ucundaki kişiye bir şeyler söyleyerek kapattı. Yanına yaklaştığımızda ıslık çalıp, "Hanımlar. Çok güzel olmuşsunuz." diyerek ellerimizi nazik bir şekilde öpünce ağzım açık ona baktım. Bizim Burak'a bak sen.

"Burak, sen misin?" diyerek küçük bir kahkaha attım. İkisi birden bana bakınca tuhaf hissederek, "Ne var ya?" diye söylendim gülerek. Burak aramızdaki en saf kişi diyebilirdim. Bugün böyle kibarlaşması o kadar garip gelmişti ki! İnanması güçtü.

"Demek ki beni yeterince iyi tanımıyorsun."

Gülümsemem donarken yavaş yavaş yüzümden de silindi. Gözlerimi kısıp ona bakmaya başladım. Ne olmuştu şimdi? Üstü açık bir şekilde ne demeye çalışıyordu?

Hayal araya girerek "Şu arabaya bir an önce binmemiz iyi olur. Şahsen ben partiye en son giden olmak istemiyorum." dediğinde Burak kafasını olumlu bir şekilde sallayarak önden buyurun der gibi elini arabaya uzattı. Hiçbir şey demedim. Ben arka koltuğa otururken Hayal de sürücü koltuğun yanındaki koltuğuna yerleşti. İkisi birbirini donuk bir ifadeyle bakıp geri önlerine döndüler.

Bir ara bu sıkıcı atmosferden kurtulmak için oflayarak, "En azından radyoyu açın." demiş geri kafamı cama yasladım. İsteğim yerine getirilmişti ama yol boyunca kimse konuşmadı. Parti yerine varmamıza yakın Burak'ın bana dikiz aynasından baktığını fark etsem bile bir şey demedim. Birkaç dakika sonra sonunda durduğumuzda etrafıma bakındım. Mükemmel bir villanın önüne gelmiştik. Rengarenk ışıklar ve çığlık karışımı sesler bize kadar geliyordu. "Burası da kimin?" diye sordum merakla. Dışarıdan dahi o kadar güzel görünüyordu ki. Eğer burayı tutmuşlar ise gerçekten çok para ödemişlerdi.

Burak kapımı açmak için yaklaştığında ondan önce davranarak kendi kapımı açtım ve dışarı çıktım. Hayal de arabadan çıkarak ellerini arabanın tavanına koydu ve villaya, karşıya baktı. "Ulaş'ın evi. Çok güzel değil mi?"

"Ulaş'ın mı? Ciddi misiniz?" Villaya dönerek bakmaya devam ettim. Modern villalara benzemiyordu ama yine de çok güzeldi. Basit yapısı, kahverengi çatısı ve evlerinin etrafında beyaz çitleri vardı. Evinin arkasında havuz olduğuna dair bahse girebilirdim. "Vay be!" dedim bakışlarım hala villada iken. "Beni bugün daha kaç kere şaşırtacaksınız bakalım."

Bahçeye kadar taşan kalabalığın içinde zar zor yürüyordum. Fazla alkol almış erkekler her kıza yaptıkları gibi önümü kesip iltifat yağmuruna tutsalar da hiçbir şey demeden içeri geçtim. Daha lise sonda olmamıza rağmen nasıl bu kadar çok alkol satın alınmış, servis edilebilmiş ve tüketiyor olmuşlardı kestirememiştim doğrusu. Lise son zamanları genellikle, Artık reşitim, istediğimi yaparım, zamanlarıydı. Ki böyle olan birçok genç sinir bozucu oluyordu ve ben sinirlendiğimde ya ortalığı yakardım ya da sessiz kül fırtınaların esmesini sağlardım.

İçeriye geçtiğim devasa salonun, dışarıdaki dekorasyondan çok daha güzel olduğunu fark ettim. Karşımdaki duvar boydan boya camdı ve sahne oraya kurulmuştu.  Şarkı söyleyen grubu tanımasam da gençlerin hepsi eğlendiği belliydi. Balonlar, posterler ve afişler her yere asılmış, bir duvardan bir duvara yerleştirilen masalarda bin bir çeşit yiyeceklerle donatılmıştı. Burası tek kelimeyle muhteşemdi.