BONNIE&CLYDE (afterglow-2)

1-(ayrılık)

Tom sandalyesinde düşüncelere dalmıştı. Elimde kahve ile odaya girdiğimde bakışları bana çarptı. Yüzü bana gülümserken gözleri bana kızıyordu sanki. Bu sebepsiz sertliği anlamamıştım.

"Hayatım,bi sorun mu var?"

Tom gözlerini üzerimden çekti. Dışarıyı izlemeye ve hızlı nefes alıp vermeye başladı.

"Tom,konuş benimle."

Tom tekrar bana döndü. Bu sefer ne kızıyordu ne gülüyordu. Bu bakış içimde sert bir rüzgarın esmesine sebep oldu.

"Taylor,mutlu çiftler gelecekleri hakkında düşününce mutlu olurlar."

Tom'a haksızsın diyemezdim ama biz zor ve yorucu bir ilişki olacağını bilerek adım atmıştık. Zaten kabul ettiğimiz şeyleri tekrar konuşması sinirlendirmişti.

"Yani?" Diyerek onu sadede getirmeye çalıştım.

"Ben belirsiz bi sona koşmak istemiyorum."

Cümlelerin nereye geleceğini kestiremiyordum. Tom benden ayrılmaya mı çalışıyordu?

"Tom açık konuşur musun? Bu belirsizliği çözmek için bi önerin var mı? Sebebi benmişim gibi konuşuyorsun."

Tom iç çekti. Konuşurken çok tereddüt etti ama söyledi

"Joe'dan ayrılmanın zamanı gelmedi mi?"

Bunu duymaktan hep korkmuştum. Verecek tek bir cevabım bile yoktu çünkü.

"Ben...Yapamayacağımı biliyorsun"

"Neden Tay? Ayrılmaman için sebep ne? Medyayı mı düşünüyorsun yoksa biricik Joe çok üzülür diye mi korkuyorsun? Ben Alexa'dan ayrıldım. Fedakarlıkları haketmiyor muyum?"

Ağlamak kaçış yolu olabilirdi. Tom'a çok kızmıştım ama haklıydı ve ben bunun farkındaydım.

"Tom bunları göze almıştık. Çok uzun bi süre sadece bekleyecektik."

Tom kafasını iki yana sallayarak yüzünü aşağı eğdi.

"Çok uzun bi süre oldu zaten. Yoruldum."

Yoruldum! Kafamın içinde yankılanıp duruyordu.

"Seni yorduğum için özür dilerim ama bana yapabiliriz diyen sendin. Bunu başlatan sendin."

Tom bana doğru bir adım attı.

"Öyle mi? Şimdi bir suçlu mu arıyoruz? Pekâlâ o zaman şöyle yapalım, ben sarhoşken beni kendi evine getirip uyutan sendin! Bu yeterince büyük bi adım"

"Benim farklı bi niyetim yoktu!"

"Yalan söylemeyi kes Alison."

"Söylemiyorum! Beni bir anda öpen sendin. Üstelik ben sana bu yanlış dediğimde ne doğru ki diyerek beni buna iten de sendin."

Tom'un alt dudağı titremeye başlamıştı. Elini sıktığını gördüm. Koca adam ağlamamak için kendini parçalıyordu.

"Taylor yeter! Suçu bana atmaya devam edelim tamam. En azından ben başlattığım ilişkinin arkasında durdum. Her türlü fedakarlığı yaptım. Senden bir şeyler beklemem suç mu ?"

"Tom,sana beklemek zorundayız diyorum. Sana aşık olduğumu bilmene rağmen seni yoran ne?"

"Her gün başka bi adamla yattığını düşünerek uyumak?"

Yutkundum.

"İğrençsin!"

Tom alaycı hafif bir gülüşle konuşmaya başladı.

"İğrenç olan bu durum. Ayrıl bi süre daha gizli görüşelim sonra birbirimize kavuşalım. Evlenelim. Çocuklarımızı,kedilerimizi ve köpeklerimizi birlikte büyütelim."

"Biliyor musun bu benim hayalim."

"Engel varmış gibi konuşuyorsun ama engelleri yaratan sensin!"

"Neden tüm suç bendeymiş gibi davranıyorsun?"

"Kimseye suç atmıyorum. Sadece çabama bir karşılık bekliyorum."

"Aşkım senin için yeterine büyük bi karşılık değil mi?"

"Değil."

İşte şimdi gerçekten ağlamaya başlamıştım. Bunu duymayı hiç beklemiyordum.

"Öyle mi? Ayrılıyor musun benden?"

"Bilmiyorum!"

Kendimi yeni bir belirsizliğin içinde buldum. İçimden her şey normale dönecek diye tekrarlayıp duruyordum.

"Ben bunu haketmiyorum!"

"Ben de"

"İyi, O zaman herkes hakettiğini yaşasın."

"Şimdi sen mi benden ayrılıyorsun?"

"Bilmiyorum!"

Bilmiyorum derken sözüme hıçkırıklar karışmıştı. Tom dış kapıya doğru ilerlerken peşinden gidiyordum.

"Biz belirsizlikten asla kurtulamıyoruz"

"Çünkü buna izin vermiyosun Swift."

Dış kapıya elini koyduğunda yere çöktüm ve ağlamaya başladım.

"Yanlıştı."

"Bizim olayımız bu değil mi? Yanlış yaparız. Yaptığımız yanlışta kendimize bi doğru yaratırız."

Kapıyı açtı.
"Sonra?"

Soruma cevap vermeden gitti. Beni hıçkırıklar içinde kapıda bırakıp gitti. Sanırım bu bittiğini gösteriyordu.

Ben senden gidemem Swift. Seni her zerreme işledim.

Uzun süredir görmediğim hayali Tom tekrar gelmişti. Tom'un gidişinde bile beni teselli eden Tom'du. Bu ayrılığı nasıl kaldıracağımı düşündüm.

Yanlışlar,doğruları götürmeyecek.Söz!