Ey sevgili!
Elimizde olmadan sevdik. Bir yudumdan bir şey olmaz diyerek tattık aşk şarabından. Gel gör ki bağımlısı olduk.
Güneşin sarısına boyanmış saçlarının kokusu sardı beni,
Kömürden kara kirpiklerin saplandı kalbime,
Gözlerindeki ormanın derinliklerinde kayboldum.
Alevden kırmızı dudakların yaktı hayallerimi,
Ölüleri dirilten bir gülüşüne kapıldı ruhum…
Beklerim,
Bir ömür boyu!
Hiç şikâyet etmeden,
Bıkmadan,
Usanmadan,
Gökyüzünü saran kara bulutlara değmeden,
Gönlüme düşen hazan yağmurlarına aldırmadan,
Bakıp hiçbir şey görmeden,
Nefesi dişlerimde parçalayıp ciğerlerime çekmeden,
Sessiz çığlıklarımı kimseye duyurmadan,
Varlık içinde yok olarak,
Asla gelmeyeceğini bilerek,
Beklerim!
Lakin
Umut varsa,
Beklemek de güzel sevgili!
ESTÁS LEYENDO
Yıldızların Altında Kimse Isıtmadı Ellerimizi
PoesíaKıyıda köşede karaladıklarım! Yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumanlar!
