Bir pencere kenarında oturmuş,
Yitip giden ömrümü seyrediyorum,
Lakin elden bir şey gelmez,
Tutamam zamanı avuçlarımda,
Geri getiremem dünü,
Hükmedemem bu güne,
Sahibi değilim yarının.
Sokak ortasında kalan masum çocukluğumu,
Kıymetini bilemediğim gençliğimi,
Sabah akşam yaptığım avarelikleri,
Kırdığım gönülleri,
İlkbahardaki papatyayı,
Geçit vermez dağları,
Dağ başında içtiğim kaçak çayı,
İlkinde ciğerlerimi yakan sigarayı,
Cebimde beş para yokkenki mutluluğumu,
Dostlarımla geçirdiğim iyi kötü anları,
Özledim!
Ölümü arzularken yaşamın pençesinde,
Bir nefes almaya hasret bırakıldım.
Ve gözyaşlarına aldanıp,
Dünyanın sahte yüzüne kandım.
Karanlığın sessizliğinde uzanırken içimdeki boşluğa,
Yalnızlığın felcine uğrayıp,
Yokluğun girdabında tıkılıp kaldım.
YOU ARE READING
Yıldızların Altında Kimse Isıtmadı Ellerimizi
PoetryKıyıda köşede karaladıklarım! Yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumanlar!
