Yıldızların Altında Kimse Isıtmadı Ellerimizi

GARDİYANIM SEN

Bir umutsuzluk tufanında,
İçimdeki güneşin karanlığına esir düştüm.
Gardiyanım sen!
Yumdum gözlerimi yalancı sevdalara,
İmkânsızlığın koynuna bıraktım kendimi.
İnsan nefes almaktan korkar mı?
Aklın isyanlara gebe değilse,
Kalbin üşümüyorsa kor ateşlerde
Ve ellerin boşlukta asılı durmuyorsa,
Anlayamazsın,
Anlayamazsın beni.
Gel gör ki dipsiz kuyulara yelken açtık,
Bin sebep vardı çekip gitmek için,
Kalmak için sen…
Karşılık beklemeden sevdik,
Sırtımızda taşıdık ufukları,
Heybemizdeki umutla yol aldık.
Bir gün olur da dönersin diye,
Gönül kapımızı hiç kapatmadık.