My Brother's Wife [GL] [UNEDITED]

Chapter 6 [UNEDITED]

***

"Alam mo ba, Mrs. Shania?" Sabi ni Charles kay Shania sa lasing na boses.

Sobrang dami na nilang nainom at heto sila ngayon, sobrang kukulit. Kanina pa kami nandito at sa tingin ko ay mag-aala una na at malapit nang magsara itong bar. Kanina ko pa gustong umalis dito at umuwi na kasama si Shania pero todo pigil sila sa amin. At ito namang kasama ko wala ring imik. Hindi kaya napapanis na ang laway nito?

Muli kong naalala iyong ginawa niya kanina when Warren grabbed me. Ang cool niya sa ginawa niyang pagligtas sa akin kahit wala siyang imik at ang cold pa rin. Maging si Warren nga ay natulala na lang sa ginawa ng asawa ni Kuya. Nagpapaka-sister-in-law na ba siya sa akin?

"'Yang si Savien. Sus!" Tuloy ni Charles at nasapo nito ang kanyang ulo, "first love ko 'yan, kaso iyong hinayupak na si Warren ang gusto niya," tumingin siya sa akin, "don't worry, Sav. Move on na ako sa 'yo at may iba na akong gusto," tinaas niya ang isang bote ng alak at tinuro ito, "kita mo 'to? Mahal na mahal na mahal ko 'to at sigurado na ako sa kaniya. Mas masarap pa itong kalaplapan," napailing-iling ako nang uminom siya mula sa boteng hawak niya at hinalikan ito na tila bibig ng isang tao.

"It's already 1. Hindi pa ba tayo uuwi?"

Napatingin ako sa katabi ko, she's looking at me with her bored and cold eyes. Nakainom na siya at lahat hindi pa rin nagbabago 'yung mga titig niya, the way she talk. Ganoon pa rin.

Tatayo pa lang sana ako nang pigilan na naman ako ni Rafael, "Hoy, Sav. Ano? Iiwan mo kami dito?" Sabi nito at umiyak. Oo, totoong iyak, may luha pa nga.

Lasing na talaga silang lahat at hindi ko alam kung paano takasan itong mga bugok kong kabanda kasama si Shania. Nahihiya na rin ako kasi halatang gusto na niyang umuwi at hindi lang din siya makaalis.

"Do you know where they live?"

Muli akong napatingin kay Shania at tumango. Gusto niya bang ihatid namin itong mga kabanda ko sa mga lugar nila? Goodness, 'wag naman sana. Pwede naman naming iwan na lang sila rito.

"Let's go, ihatid na lang natin sila."

Tama nga si Kuya. Ang hirap manalo sa babaeng ito. Kung ano iyong gusto niya ay iyon na talaga. Hindi pa man ako nakakapagsalita sa sinabi niya ay umalis na siya at nagtawag ng bouncer at ilang waiter para tulungan kaming ilabas ang mga kasama namin at isakay sa sasakyan niya. Para na silang mga basura ngayon sa backseat at nagkukumpulan.

Imbes na mga lalaki ang umalalay sa mga babae sa inuman ay hindi, kabaliktaran iyon sa sitwasyon namin ngayon.

"Kaya mo pang magdrive?"

"Yes-"

"Okay," putol nito sa akin at binigay na sa akin ang susi. Pumasok na siya sa passenger seat without even looking at me.

Ang sungit talaga. Hindi ko na lang din pinansin iyong kasungitan niya dahil iniisip ko pa rin iyong pagtulong niya sa akin kanina at itong sitwasyon namin ngayon.

Iniisip ko ngayon kung saan ko sila dadalhin dahil kung ihahatid namin sila isa-isa sa mga bahay nila ay baka abutin na kami ng umaga. May headquarter kami pero malayo iyon at hindi na namin masyadong ginagamit kaya naging bodega na. Madalas sa bar na lang din kami nagprapractice. Napatingin ako sa rear-view mirror, kahit madilim ay kita ko ang mga kabanda kong tulog na.

Ah, tama. Doon na lang sila sa bahay nila Charles tutal ay medyo malapit naman na ito mula rito. Sana ay pumayag iyong daddy niya na doon muna pati mga bandmates namin para hindi na kami mahirapan pa.

Napatingin ako sa nasa passenger seat. Nakapilig ang ulo niya ngayon sa bintana at nakatingin lang ito sa labas, halatang inaantok na. Bakit ba kasi ang hihina ng mga bandmates ko pagdating sa inuman? Para silang hindi mga lalaki.