Beni bırak demedim. "Ananı-ahh Asuna gel hadi bana yardım ett." 'Ufff'
*Mâlikanenin girişinde*
Evin önünde durduk.
'Evet bu son tuzaktı' "kim bu kadar tuzak koyma gereği duyar ki?" 'Polis olmasın hatırlatırım,burda katiler var' "Katil mi? Şimdi bununla mı uğraşacağım." 'Hadi koca karı bi giremedim.' Kapıyı nasıl açsak? 'Bilmem?' Buldum fantezili açcam. 'Peki'
'Bi dk ne? Kapıyı niye kırdın kızım?' Fantezi olsun diye. Ben tabbi Asuna ile tartışırken Bana bakan binlerce çift gözü fark ettim. "Lan bu kadar fazla olmanızın sebebi ne ya?" Diye mırıldandım. Bir baktım herkes silahını çıkartıyo "Lan birisini görcem gitcem" dedim. "Kimi?" Diye sordu ağzı yırtık olan biri. "Abimi..." Dedim. Ama bu söz onları silah çıkartmaktan allı koymadı.
°°°
Merdivenden inen abimi gördüm. "A-abi" dedim gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Silahını çıkartı. Ona baktım. Beni hatırlamadı mı? Silahı tuttu,Bana... Arkamdan iki el beni tuttu. Silahın tetiğine bastı,sol koluma isabet etti. "Abi beni h-hatırlamadım mı?" Bana baktı. "Hayır" arkamdaki kişi benim boynuma bıçak tuttu. Bıçağın soğukluğunu hissetim. Demek ki sonum abimin beni öldürmesi olacakmış razıyımdım.
"Demeki yolun sonu buraymış ağbey..." Diyerek güldüm. Arkamdaki kişiye özel yerine tekme attım. Bıçak elinden düştü. Silahı yine bana tuttu tetiğe bastı. Bu seferki sağ koluma geldi. Ağzı yırtık bana atladı.
***
Şu an ağzı yırtık benim üstümde ve bıçağını tam kalbimin ortasında tutuyordu. Ben ise bıçağı engelemek amacı ile bıçağı tutuyorum. Elimde ki yaralardan kan akıyordu. Odanın ortasında yüzsüz bir adam geldi. Bıçak tenim'e temas ettmişti...
•••
Bölüm gelmedi üzgünüm. Deneme sınavı vardı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Düşman Kardeşler (ABİ KARDEŞ) /Devam Etmeyecek-/
FanfictionAbisinin numarasını şimdi kulanacaktı. Bu zaman sonra kulanacaktı. Acaba ne tepki verecekti? Onu unutmuş muydu? Yoksa ev yandığı zaman ölmüşmüydü? Korkarak numarayı çevirdi. Telefon çaldı. Bir zaman sonra "ben posta istemiyorum" dedi. Ben Ben bir A...
